Παρασκευή 25 Δεκεμβρίου 2009

ΥΠΑΡΧΕΙ Ο ΑΗ-ΒΑΣΙΛΗΣ!!

  • «Ήμουν ακόμα μικρό παιδάκι και ήταν Χριστούγεννα. Με το ποδήλατο πήγαινα να δω τη γιαγιά μου. Και τότε, η μεγαλύτερη αδερφή μου έριξε τη βόμβα: «Δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης. Ακόμη και οι χαζοί το ξέρουν αυτό».

  • Η γιαγιά μου δεν ήταν ποτέ υπερβολικά εκδηλωτική... Έτρεξα σ’ αυτήν επειδή ήξερα ότι θα είναι ειλικρινής μαζί μου. Της τα διηγήθηκα όλα.
  • «Δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης; Ανοησίες! Μην το πιστεύεις αυτό! Αυτή η φήμη κυκλοφορεί χρόνια τώρα, και με νευριάζει πάρα πολύ. Τώρα, πάρε το παλτό σου, και πάμε».
  • «Πού γιαγιά;» Το «πού», ήταν τελικά το κατάστημα Kerby, το μόνο μαγαζί στην πόλη μας που είχε λίγο απ’ όλα. Μόλις μπήκαμε μέσα, η γιαγιά μου μου έδωσε 10$. Ήταν αρκετά λεφτά εκείνη την εποχή. «Πήγαινε να αγοράσεις κάτι για κάποιον που το χρειάζεται. Εγώ θα σε περιμένω στο αυτοκίνητο».

  • Ήμουν μόνο οκτώ χρονών. Στεκόμουν εκεί, μπερδεμένος, με τα 10$ στο χέρι, και αναρωτιόμουνα τι να ψωνίσω και για ποιόν. Σκέφτηκα αυτούς που ήξερα: Την οικογένεια μου, τους φίλους μου, τους γείτονες, τα παιδιά στο σχολείο, τον κόσμο που ήξερα από την εκκλησία.
  • Ξαφνικά θυμήθηκα τον Bobby Decker. Ήταν ένα αγοράκι με αναπνοή που μύριζε άσχημα και απεριποίητα μαλλιά, και καθόταν πίσω μου στη Δευτέρα τάξη, όταν είχαμε δασκάλα την κυρία Pollock.
  • Ο Βobby Decker δεν είχε παλτό. Το ήξερα γιατί ποτέ δεν έβγαινε για διάλειμμα το χειμώνα. Η μητέρα του πάντα έγραφε ένα σημείωμα για τη δασκάλα, λέγοντάς της ότι είχε βήχα, αλλά όλα τα παιδιά ξέραμε ότι δεν ήταν έτσι: Δεν είχε ένα γερό παλτό..
  • Διάλεξα ένα κόκκινο, με κουκούλα. Έδειχνε πολύ ζεστό, και αυτό θα του άρεσε.
  • «Είναι για δώρο;», με ρώτησε με ευγένεια η ταμίας, καθώς της έδινα τα δέκα μου δολάρια. «Μάλιστα, κυρία», της απάντησα ντροπαλά. «Είναι για τον Bobby» και της είπα όλη την ιστορία, για το παλτό που δεν είχε.
  • Δεν πήρα ρέστα, αλλά η κυρία έβαλε το δώρο μου σε μιά σακούλα, μου χαμογέλασε και μου ευχήθηκε Καλά Χριστούγεννα.
  • Το ίδιο βράδυ, η γιαγιά μου με βοήθησε να τυλίξω το παλτό. Μιά μικρή ετικέτα έπεσε εκείνη τη στιγμή από πάνω του και η γιαγιά μου τη μάζεψε και την έβαλε στη Βίβλο της. Βάλαμε Χριστουγεννιάτικο χαρτί περιτυλίγματος και κορδέλες. Η γιαγιά μου έγραψε: «Στον Bobby, από τον Άγιο Βασίλη».
  • Μου εξήγησε ότι ο Άγιος Βασίλης απαιτούσε μυστικότητα. Μετά, με πήγε με το αυτοκίνητο στο σπίτι των Decker, εξηγώντας μου στο δρόμο ότι, από δω και πέρα, ήμουν επίσημα και για πάντα ένας από τους βοηθούς του Άγιου Βασίλη.
  • Παρκάρισε λίγο μακριά και μαζί, χωρίς να κάνουμε θόρυβο, πήγαμε και κρυφτήκαμε στους θάμνους μπροστά στο σπίτι του. Τότε, η γιαγιά με σκούντησε: «Έλα, Άγιε Βασίλη, ’Ώρα να πηγαίνεις».
  • Πήρα μιά βαθιά αναπνοή, έτρεξα στην πόρτα, άφησα το δώρο, χτύπησα το κουδούνι και τρέχοντας γύρισα πίσω στην ασφάλεια των θάμνων και στη γιαγιά μου.
  • Μαζί περιμέναμε με ανυπομονησία στο σκοτάδι μέχρι ν’ ανοίξει η πόρτα και να δούμε τον Bobby να παίρνει το πακέτο.
  • ----------------------------------------------------------------------------------------
  • Πενήντα χρόνια δεν έχουν ξεθωριάσει τις στιγμές αυτές.
  • Εκείνη τη νύχτα, συνειδητοποίησα ότι αυτές οι απαίσιες φήμες για τον Άγιο Βασίλη ήταν ακριβώς αυτό που μου είχε πει η γιαγιά: Ανοησίες.
  • Ο Άγιος Βασίλης υπήρχε, κι εμείς ήμασταν μέλη της ομάδας του.
  • Ακόμα έχω τη Βίβλο της, με το καρτελάκι της τιμής που είχε πέσει τότε από το παλτό: Δολάρια 19,95.

  • Να έχετε πάντα αγάπη και να τη μοιράζεστε. Να έχετε καλή υγεία και φίλους που σας νοιάζονται... και πάντα να πιστεύετε στη μαγεία του Άγιου Βασίλη."

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Με συγκίνησες πραγματικά με αυτή την ιστορία!!!
Φιλιά και ευχές!
Λ.Α.

kelli είπε...

Κι εγώ σθγκινήθηκα! Μπράβο, πολύ όμορφη ιστορία!

Εύχομαι Καλές γιορτές σε όλους και το πνεύμα των Χριστουγέννων να αγγίξει τις ψυχές όλων των ανθρώπων σε όλο τον κόσμο! Καλή Χρονιά!!!