Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2009

ΠΑΕΙ Ο ΠΑΛΙΟΣ Ο ΧΡΟΝΟΣ!!!

  • Πότε κιόλας τελείωσε ο χρόνος?
  • Μικρότερη, είχα την εντύπωση πως ένας χρόνος, ήταν ένας αιώνας. Βιαζόμουν!
  • Βιαζόμουν να μεγαλώσω, να βάλω γόβες, να περάσω Πανεπιστήμιο, να μάθω να οδηγώ, να,…να…!!!
------------------------------------------------------------
  • Από τότε που «μπήκα στην παραγωγή» έφθασα να παρακαλώ να είχε λίγες ώρες παραπάνω η μέρα, λίγες μέρες παραπάνω ο χρόνος!
  • Να πατήσω φρένο! Τόσο γρήγορα μου φαίνεται πια πως περνά ο χρόνος, ως φυσικό μέγεθος και ως ημερολογιακό.
  • Η σχετικότητα πάλι μπροστά μου! Αν και τη Φυσική την αγάπησα, τη σπούδασα, αλλά ούτε ξανασχολήθηκα μαζί της μετά το Πανεπιστήμιο, ευτυχώς συνεχίζει να με βοηθάει να ερμηνεύω τα πράγματα γύρω μου.

  • Τι κάθομαι τώρα και γράφω παραμονιάτικα! Λες και έχει σημασία πόσο λίγος ή πολύς μου φαίνεται (ή είναι?) ο χρόνος.
  • Το περιεχόμενο του είναι αυτό που αξίζει. Τα γεγονότα, τα συναισθήματα, τα δημιουργήματα και τα αποκτήματά μας στη διάρκειά του!

  • Μου αρέσει όταν αποχαιρετώ μια χρονιά. Ο νέος και άγνωστος κύκλος της επομένης, με γεμίζει ελπίδα και ενέργεια.
  • Τα αγαπημένα μου κάλαντα έλεγαν πάντα:
  • «Πάει ο παλιός ο χρόνος,

ας γιορτάσουμε παιδιά,

Ήρθε ο νέος με τα δώρα,

με τραγούδια με χαρά»

  • Και σας εκμυστηρεύομαι, πως ακόμη και τώρα, κάθε παραμονή αυτά τραγουδάω από το πρωί!
  • Καλή Πρωτοχρονιά σε όλους σας και από αύριο είναι σίγουρο πως θα είναι όλα καινούργια!

ΓΙΑ ΕΝΑ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΟ ΜΠΑΝΑΚΙ!

  • Τί καλύτερο να αποχαιρετάς τη χρονιά με ένα ζεστό και θεραπευτικό μπανάκι!
  • Είμαστε τυχεροί που έχουμε δίπλα μας δύο από τα καλύτερα Λουτρά της χώρας μας και μιλώ για το Σιδηρόκαστρο και το Άγκιστρο.
  • Για το δεύτερο, πρόσφατα σας ενημέρωσα, γι` αυτό και λέω σήμερα να σας βάλω την ιδέα, να πάτε ως την «Θερμαλία Πηγή» και να αναζητήσετε την ευεξία, την θεραπεία και την αναζωογόνηση, στο χαμάμ, την πισίνα ή τους ατομικούς της λουτήρες.
  • Χθες ήμουν εκεί, για να ολοκληρώσω ένα ρεπορτάζ μου για την ΕΤ3, κάτι σαν μιά πρόταση για επίσκεψη στα Λουτρά μας.
  • Και χάρηκα πολύ, που όχι μόνο το τηλέφωνο της ρεσεψιόν χτυπούσε ασταμάτητα, όχι μόνο τα 100 δωμάτια και οι δύο σουίτες του ξενοδοχείου ήταν γεμάτα,
  • αλλά και η αίθουσα αναμονής φίσκα από ανθρώπους που με αφορμή τις αργίες των γιορτών, βρήκαν ευκαιρία και από κάθε σχεδόν σημείο της χώρας, επέλεξαν το Σιδηρόκαστρο, για να αποδράσουν για λίγο από τους ρυθμούς της πόλης και το στρες της καθημερινότητας!
  • Στα ιαματικά νερά της πηγής του Σιδηροκάστρου, εδώ και αιώνες οι άνθρωποι έβρισκαν θεραπεία σώματος και ψυχής.
  • Τα τελευταία 26 χρόνια, όπως με ενημέρωσε ο Διευθυντής των Λουτρών Ηλίας Σαχπατζίδης (φωτό κάτω με τη γράφουσα), η μονάδα λειτουργεί ως Δημοτική Επιχείρηση και μάλιστα κερδοφόρα, προσφέροντας όλο το χρόνο υπηρεσίες ευεξίας και αναζωογόνησης.
  • Στη μεγάλη βυζαντινή πισίνα με τις δύο αίθουσες και τον όμορφο επιτοίχιο διάκοσμο, η θερμοκρασία του νερού είναι σταθερά 40οC, ενώ η σπάνια σύσταση των νερών (πιστοποιημένη ως ιαματική από ελληνικούς και διεθνούς κύρους φορείς), ενδείκνυται για ποικιλία παθήσεων του μυοσκελετικού συστήματος και όχι μόνο.
  • Το Λουτρικό συγκρότημα του Σιδηροκάστρου, εκτός της αίθουσας του χαμάμ, περιλαμβάνει 23 ακόμη μίνι-πισίνες και ατομικούς λουτήρες με υδρο- και αερομασάζ, καθώς και μία μεγάλη πισίνα διαστάσεων 8x12 μ. ενώ λειτουργεί και τμήμα καλλυντικού και θεραπευτικού μασάζ.
  • Οι τιμές χρήσης των λουτήρων για όσους θέλουν να κάνουν τον προϋπολογισμό τους, ανέρχονται σε 5/άτομο (η αποκλειστικότητα χρήσης του χαμάμ είναι 20 για μισή ώρα), ενώ για το μασάζ οι τιμές είναι: 25 για 30λεπτά και 35 για ωριαίο μασάζ σε σώμα και πρόσωπο.
  • Υπάρχει γιατρός και νοσηλευτές κάθε μέρα στα Λουτρά, ενώ η θέα από τα ξενοδοχείο είναι καταπληκτική και το προσωπικό εξυπηρετικότατο και φιλικό.
  • Χάρηκα που όλοι οι επισκέπτες είπαν τα καλύτερα μιλώντας μου για το ρεπορτάζ και επίσης που οι περισσότεροι από αυτούς βρήκαν την ευκαιρία να γνωρίσουν όλη την περιοχή μας, κάνοντας μικρές εκδρομές σε Κερκίνη, Πορρόια, Άγκιστρο και άλλα χωριά, αλλά και απολαμβάνοντας την τοπική κουζίνα.
ΦΩΤΟ: Α.Π.-Καθρέφτης

Τρίτη 29 Δεκεμβρίου 2009

ΑΙΣΘΗΤΙΚΟΙ ...ΡΥΠΟΙ!!

  • Δεν ξέρω αν είναι στο πνεύμα της οικονομικής κρίσης η για 4η (;) χρονιά παρουσία της ίδιας φάτνης (φωτό κάτω) στον αύλειο χώρο της Μητρόπολης Σερρών, αλλά νομίζω πως είναι καιρός να πάει για απόσυρση!
  • Ούτε η αισθητική της ούτε ο τρόπος που είναι στημένη βοηθάει στη δημιουργία Χριστουγεννιάτικου κλίματος (με την κοσμική και τη θρησκευτική έννοια).
  • Τα τρία- τέσσερα τσουβαλόπανα και οι δέκα ζωγραφισμένες σε νοβοπάν φιγούρες με τα υποστυλώματα από πίσω, ίσως να «έλεγαν» κάτι σε μικρούς και μεγάλους πριν από μιά 10ετία.
  • Τώρα απλώς προκαλούν την …κριτική μας, αντιμετωπιζόμενα ως «αισθητικός ρύπος»!
  • (Ειδικά το «προστατευτικό» συρματόπλεγμα μπροστά στη Φάτνη, είναι ό,τι πιο …αντιεορταστικό έχω δει)!
  • Για όμορφες ιδέες προς στους ενδιαφερόμενους, δημοσιεύω τη φωτογραφία (βλέπε επάνω) που τράβηξα από την Φάτνη στην Πλατεία της Δράμας (μακράν η καλύτερη)!

ΦΩΤΟ: Α.Π.-Καθρέφτης

ΣΤΟΛΙΔΙ!!

  • Εντυπωσιακό πραγματικά έγινε το κτίριο της Νομαρχίας μας, με τον πρόσθετο νυχτερινό φωτισμό που τοποθετήθηκε την προπαραμονή των Χριστουγέννων.
  • Έτσι, (κι όχι μόνο γιατί δεν έχει να συγκριθεί με τίποτε άλλο στην πόλη), είναι ένα πραγματικό στολίδι !

ΦΩΤΟ: Α.Π.-Καθρέφτης

Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου 2009

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΖΩΗΣ!!

  • Ωραία ήταν τα Χριστούγεννα! Συγκεντρώθηκε η οικογένεια, κάναμε την τηγανιά μας, την σουπίτσα μας, τους λαχανοντολμάδες μας, ήπιαμε το ρουμπινί κρασάκι μας, ανάψαμε και μια ζωηρή φωτιά στο τζάκι, και …δεν θέλαμε να τελειώσει η νύχτα!
  • Αγαπημένα πρόσωπα, γεύσεις και γιορτινή μουσική, έκαναν την παραμονή των Χριστουγέννων υπέροχα ζεστή, και απολύτως (ψυχο)θεραπευτική!
  • Όλες οι γενιές μαζεμένες γύρω από το γιορτινό τραπέζι, με τους μεγαλύτερους να απολαμβάνουν την «αγκαλιά» της πολυθρόνας, τους νεώτερους να εξυπηρετούν τις ανάγκες της συντροφιάς πηγαινοφέρνοντας τους δίσκους με τα φαγητά και τα γλυκά, και τους πολύ μικρότερους να κυλιούνται στο πάτωμα, ανάμεσα σε παιχνίδια και πειράγματα.
  • Γεμάτο το σπίτι από ενέργεια και θαλπωρή!
  • …κι όταν ξεκίνησαν οι κουβέντες με τις αναμνήσεις των παλιότερων και οι αναφορές στα πρόσωπα της οικογένειας που έκαναν, έπαθαν, δημιούργησαν ή είπαν κάτι χαρακτηριστικό, αστείο, παράξενο, εκκεντρικό ή σπουδαίο, τότε όλων η προσοχή αφιερώθηκε στον αφηγητή!
  • Ήταν η ώρα που το γέλιο αναμείχθηκε με τη νοσταλγία, ο θαυμασμός με την κριτική και η περιέργεια για το «παρακάτω» της ιστορίας που ξετυλιγόταν, αδρανοποίησε κάθε άλλη δραστηριότητα στο σπίτι!!
  • Και πέρασαν από τις κουβέντες μας όλα τα πρόσωπα του γενεαλογικού δέντρου.

  • Πάλι μιλήσαμε για τον θείο Άγγελο, την Ελένη και την Αγάθη, που δεν έχαναν χορό για χορό τη δεκαετία του `50, προετοιμάζοντας μήνες τα φουστάνια και τα κοστούμια τους!
  • Πάλι ήρθε στην κουβέντα ο Γιάννης που μαζί με την Ελπίδα γύρισαν όλον τον κόσμο το `60, στέλνοντάς μας κάρτες και φωτογραφίες ακόμη κι από τη μακρινή Βραζιλία!
  • Ξαναείπαμε την ιστορία του παππού Θεολόγη που 17χρονος έκανε με πλοίο το ταξίδι για την Αμερική το `18, και της γιαγιάς Μορφενίας που τον ακολούθησε μετά από λίγο, για να παντρευτούν και να κάνουν οικογένεια εκεί.
  • Για τον Γιάνκο, τον Ορέστη και τον Δημοσθένη με τα ανεκδιήγητα καμώματα, τα αστεία και τις ζαβολιές τους
  • και τον παππού τον Κωσταντή που εκτός από εμπόριο έκανε και βιβλιοδεσίες από το 1920 ακόμη, έχοντας τη μαστορική και την καλλιτεχνία στο αίμα του.
  • Φτάσαμε τις ιστορίες μας μέχρι τα πρόσφατα. Τις αναμνήσεις τις δικές μας από την επιστράτευση του `74 και την μεταφορά μας από τις Παιδικές Κατασκηνώσεις της Χρυσοπηγής με Στρατιωτικό καμιόνι στην πόλη,
  • τις πικάντικες περιγραφές από τους γάμους αδελφών και ξαδέλφων και αστείων στιγμών από βαφτίσια παιδιών και ανιψιών!!
  • …………………………………………………………

  • Ιστορίες οικογενειακής ζωής, που δεν κουραζόμαστε να τις λέμε και να τις ξαναλέμε, και κάθε φορά με την ίδια ένταση να συγκινούμαστε ή να γελάμε!!
  • Όμορφα ήταν κι αυτά τα Χριστούγεννα!
  • Γεμάτα γαλήνη και τρεχούμενη αγάπη, από την «πηγή»!
  • Χρόνια Πολλά.

Παρασκευή 25 Δεκεμβρίου 2009

ΥΠΑΡΧΕΙ Ο ΑΗ-ΒΑΣΙΛΗΣ!!

  • «Ήμουν ακόμα μικρό παιδάκι και ήταν Χριστούγεννα. Με το ποδήλατο πήγαινα να δω τη γιαγιά μου. Και τότε, η μεγαλύτερη αδερφή μου έριξε τη βόμβα: «Δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης. Ακόμη και οι χαζοί το ξέρουν αυτό».

  • Η γιαγιά μου δεν ήταν ποτέ υπερβολικά εκδηλωτική... Έτρεξα σ’ αυτήν επειδή ήξερα ότι θα είναι ειλικρινής μαζί μου. Της τα διηγήθηκα όλα.
  • «Δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης; Ανοησίες! Μην το πιστεύεις αυτό! Αυτή η φήμη κυκλοφορεί χρόνια τώρα, και με νευριάζει πάρα πολύ. Τώρα, πάρε το παλτό σου, και πάμε».
  • «Πού γιαγιά;» Το «πού», ήταν τελικά το κατάστημα Kerby, το μόνο μαγαζί στην πόλη μας που είχε λίγο απ’ όλα. Μόλις μπήκαμε μέσα, η γιαγιά μου μου έδωσε 10$. Ήταν αρκετά λεφτά εκείνη την εποχή. «Πήγαινε να αγοράσεις κάτι για κάποιον που το χρειάζεται. Εγώ θα σε περιμένω στο αυτοκίνητο».

  • Ήμουν μόνο οκτώ χρονών. Στεκόμουν εκεί, μπερδεμένος, με τα 10$ στο χέρι, και αναρωτιόμουνα τι να ψωνίσω και για ποιόν. Σκέφτηκα αυτούς που ήξερα: Την οικογένεια μου, τους φίλους μου, τους γείτονες, τα παιδιά στο σχολείο, τον κόσμο που ήξερα από την εκκλησία.
  • Ξαφνικά θυμήθηκα τον Bobby Decker. Ήταν ένα αγοράκι με αναπνοή που μύριζε άσχημα και απεριποίητα μαλλιά, και καθόταν πίσω μου στη Δευτέρα τάξη, όταν είχαμε δασκάλα την κυρία Pollock.
  • Ο Βobby Decker δεν είχε παλτό. Το ήξερα γιατί ποτέ δεν έβγαινε για διάλειμμα το χειμώνα. Η μητέρα του πάντα έγραφε ένα σημείωμα για τη δασκάλα, λέγοντάς της ότι είχε βήχα, αλλά όλα τα παιδιά ξέραμε ότι δεν ήταν έτσι: Δεν είχε ένα γερό παλτό..
  • Διάλεξα ένα κόκκινο, με κουκούλα. Έδειχνε πολύ ζεστό, και αυτό θα του άρεσε.
  • «Είναι για δώρο;», με ρώτησε με ευγένεια η ταμίας, καθώς της έδινα τα δέκα μου δολάρια. «Μάλιστα, κυρία», της απάντησα ντροπαλά. «Είναι για τον Bobby» και της είπα όλη την ιστορία, για το παλτό που δεν είχε.
  • Δεν πήρα ρέστα, αλλά η κυρία έβαλε το δώρο μου σε μιά σακούλα, μου χαμογέλασε και μου ευχήθηκε Καλά Χριστούγεννα.
  • Το ίδιο βράδυ, η γιαγιά μου με βοήθησε να τυλίξω το παλτό. Μιά μικρή ετικέτα έπεσε εκείνη τη στιγμή από πάνω του και η γιαγιά μου τη μάζεψε και την έβαλε στη Βίβλο της. Βάλαμε Χριστουγεννιάτικο χαρτί περιτυλίγματος και κορδέλες. Η γιαγιά μου έγραψε: «Στον Bobby, από τον Άγιο Βασίλη».
  • Μου εξήγησε ότι ο Άγιος Βασίλης απαιτούσε μυστικότητα. Μετά, με πήγε με το αυτοκίνητο στο σπίτι των Decker, εξηγώντας μου στο δρόμο ότι, από δω και πέρα, ήμουν επίσημα και για πάντα ένας από τους βοηθούς του Άγιου Βασίλη.
  • Παρκάρισε λίγο μακριά και μαζί, χωρίς να κάνουμε θόρυβο, πήγαμε και κρυφτήκαμε στους θάμνους μπροστά στο σπίτι του. Τότε, η γιαγιά με σκούντησε: «Έλα, Άγιε Βασίλη, ’Ώρα να πηγαίνεις».
  • Πήρα μιά βαθιά αναπνοή, έτρεξα στην πόρτα, άφησα το δώρο, χτύπησα το κουδούνι και τρέχοντας γύρισα πίσω στην ασφάλεια των θάμνων και στη γιαγιά μου.
  • Μαζί περιμέναμε με ανυπομονησία στο σκοτάδι μέχρι ν’ ανοίξει η πόρτα και να δούμε τον Bobby να παίρνει το πακέτο.
  • ----------------------------------------------------------------------------------------
  • Πενήντα χρόνια δεν έχουν ξεθωριάσει τις στιγμές αυτές.
  • Εκείνη τη νύχτα, συνειδητοποίησα ότι αυτές οι απαίσιες φήμες για τον Άγιο Βασίλη ήταν ακριβώς αυτό που μου είχε πει η γιαγιά: Ανοησίες.
  • Ο Άγιος Βασίλης υπήρχε, κι εμείς ήμασταν μέλη της ομάδας του.
  • Ακόμα έχω τη Βίβλο της, με το καρτελάκι της τιμής που είχε πέσει τότε από το παλτό: Δολάρια 19,95.

  • Να έχετε πάντα αγάπη και να τη μοιράζεστε. Να έχετε καλή υγεία και φίλους που σας νοιάζονται... και πάντα να πιστεύετε στη μαγεία του Άγιου Βασίλη."

Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2009

Ο ΛΑΙΛΙΑΣ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ.

  • Έχει χιόνι στον Λαιλιά. Τόσο όσο να βάλει τον (όποιο) επισκέπτη στη χειμωνιάτικη ατμόσφαιρα και τις χαρές των γιορτινών ημερών.
  • Δεν θα σχολιάσω τους «ρυθμούς εργασίας του Φορέα Διαχείρισης», ούτε και τις (ανεκπλήρωτες έως τώρα) φιλοδοξίες σύστασης και λειτουργίας του.
  • Θα το κάνω μετά τις γιορτές.

  • Ο Λαιλιάς μας, είναι όπως τον ξέραμε. Με τη γνωστή «παιδική πίστα», τους λίγους επαγγελματίες που προσπαθούν να βοηθήσουν και να εξυπηρετήσουν τα παιχνίδια μας με το χιόνι, και φυσικά τους υπεύθυνους του Σαλέ, που (πατριωτικά πλην χωρίς αποτέλεσμα) προσπαθούν να μας ανεβάζουν στο βουνό, όλο τον χρόνο!
  • Σε ένα θα σταθώ, που το θεωρώ και άριστη κίνηση.
  • Στην κάμερα που τοποθέτησαν τα μέλη της Ένωσης Επαγγελματιών Λαιλιά, και μεταδίδει ζωντανή εικόνα της πίστας, κάθε στιγμή της μέρας και της νύχτας, εικόνα διαθέσιμη σε κάθε χρήστη του διαδικτύου (μπείτε στο http://www.lailias.com).
  • Είναι μέρες τώρα που τακτικά την παρακολουθώ. Και επικροτώ την πρωτοβουλία. Μαζί με 17 άλλες κάμερες τοποθετημένες σε όλα τα μεγάλα χιονοδρομικά της χώρας, από το Καιμάκτσαλαν μέχρι το Σέλι και από τον Παρνασσό μέχρι τη Βασιλίτσα, ο Λαιλιάς μας έτσι έπιασε θέση, ανάμεσά τους!
  • Κι αυτό είναι σίγουρα καλό! Καλύτερο από το τίποτε!

  • Η εικόνα όμορφη. Χιόνι, φύση και δάσος!
  • Το μόνο που λείπει συστηματικά, είναι ο…κόσμος!

...ΕΠΤΩΧΕΥΣΑΜΕΝ!

  • Σχολιάζαμε με φίλους τα υπέρογκα τέλη κυκλοφορίας που καλούμαστε να πληρώσουμε φέτος και η κουβέντα δεν τελείωνε.
  • «Είναι και τα Ασφαλιστικά Ταμεία, που από το πολύ το άρμεγμα στέρεψαν και όχι να καλύψουν πιά δαπάνες, ούτε συντάξεις να πληρώσουν δεν μπορούν» έλεγε ο Γιάννης, που με τρόμο συνειδητοποιούσε την ώρα που μιλούσε, πως σε μία εξαετία θα συζητάει κι αυτός για σύνταξη!
  • Η Μαρία γεμάτη ανασφάλειες, έριξε στο τραπέζι και το θέμα της μείωσης των επιδομάτων και το σκηνικό της κατήφειας, ολοκληρώθηκε.
  • Όταν η Σάσα μας έδειξε το σκίτσο του ΚΥΡ, απλώς συνειδητοποιήσαμε την κατάσταση!

ΠΛΟΥΣΙΕΣ ΟΙ ΕΥΧΕΣ!

  • Πολλά τα ευχαριστώ της γράφουσας σε όλους τους φίλους, για τις γιορτινές ευχές τους.

  • Υπέροχα μηνύματα αγάπης σε έντυπη και ηλεκτρονική μορφή, φτάνουν καθημερινά στο mailbox της στήλης, δείχνοντας πως την ανάγκη μας να ευχηθούμε και να μας ευχηθούν δεν θα μας την «σκοτώσει» καμία κρίση και καμιά οικονομική στενότητα!
  • Έχουμε πλούσια (και ανεξάντλητα) αισθήματα εμείς!

Τρίτη 22 Δεκεμβρίου 2009

ΕΠΑΙΞΕ ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΘΩΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΛΙΜΑΝΑΚΙ ΤΗΣ ΚΕΡΚΙΝΗΣ!!

  • Έχει και μια αθώωση για το πολύπαθο Λιμανάκι της Κερκίνης, ο Δήμαρχος Ιάκωβος Ιακωβίδης.
  • Τις προάλλες, το 3μελές Εφετείο Θεσσαλονίκης, τον απάλλαξε από την κατηγορία της «παράνομης δόμησης» εκεί, μια κατηγορία που αφορούσε στην ανέγερση (από ιδιώτη αλλά με την άδεια του Δήμου) λυόμενου κτίσματος (φωτό κάτω) στο χώρο, ο οποίος όμως δεν είναι Δημοτική έκταση.
  • Θυμόσαστε από προηγούμενα δημοσιεύματα της στήλης την ιστορία, που όπως λένε οι κάτοικοι της περιοχής αλλά και οι πολυάριθμοι επισκέπτες, αποτελεί τροχοπέδη ανάπτυξης της Κερκίνης.

  • Το Δημόσιο, θα πρέπει να παραχωρήσει επιτέλους τη χρήση της συγκεκριμένης παραλίμνιας ζώνης στον οικείο Δήμο.
  • Το ίδιο, δεν είναι ικανό να προσφέρει λύσεις στις αναπτυξιακές ανάγκες της περιοχής και το υπάρχον καθεστώς, καταδικάζει σε ακινησία τις πρωτοβουλίες και τα όποια σχέδια του Δήμου.
  • Σχέδια που οπωσδήποτε πρέπει να γίνουν με γνώμονα την αναβάθμιση των υπηρεσιών υποδοχής και εξυπηρέτησης των επισκεπτών, αλλά και τόνωσης της τοπικής οικονομίας με στήριξη και ενίσχυση των ιδιωτικών πρωτοβουλιών που έχουν αναπτυχθεί γύρω από τη Λίμνη.
  • Ικανοποίηση ένιωσε ο Δήμαρχος από την αθωωτική απόφαση, αλλά δεν παρέλειψε να δηλώσει ταυτόχρονα και απογοητευμένος, που το καλαίσθητο κτίσμα δεν υπάρχει πλέον.
  • Να θυμίσω πως το Δημοτικό Συμβούλιο Κερκίνης είχε πάρει απόφαση και εισηγήθηκε στην Περιφέρεια Κεντρ. Μακεδονίας και στο ΥΠΕΧΩΔΕ, την διατήρηση του κτίσματος, προκειμένου να φιλοξενήσει το υπό σύσταση Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Δήμου.
  • Όμως η εφαρμογή του νόμου (θα πρέπει να είναι το μοναδικό κτίσμα στη Β. Ελλάδα που γκρεμίστηκε ως αυθαίρετο) επέβαλε την κατεδάφισή του, πράγμα που έγινε.
  • Ήταν κατασκευασμένο από τούβλο και ξύλο σε πλήρη αισθητική αρμονία με τον περιβάλλοντα χώρο, και κατάλληλο να εξυπηρετήσει τους σκοπούς που εισηγήθηκε ο Δήμος Κερκίνης. Αλλά…!
  • Θέση της στήλης, εξαρχής διατυπωμένη: Να παραχωρηθεί το Λιμανάκι στο Δήμο Κερκίνης, για να δουν φως ο τουρισμός και οι επαγγελματίες της περιοχής.

ΦΩΤΟ: Α.Π.-Καθρέφτης

Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2009

ΕΙΚΟΝΕΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΣΤΑ 100ΧΡΟΝΑ ΤΟΥ "ΟΡΦΕΑ"

  • Κατάμεστη ήταν η αίθουσα του «Ορφέα» το περασμένο Σάββατο το βράδυ. Η εκδήλωση που ετοίμασε το Διοικητικό Συμβούλιο του ιστορικού Σερραϊκού Συλλόγου, ήταν άψογη και πολύ ενδιαφέρουσα.
  • Το σπάνιο οπτικοακουστικό υλικό που παρουσιάστηκε ήταν από το πλούσιο αρχείο του συμπολίτη μας Γιώργου Αγγειοπλάστη, σε ηλεκτρονική επεξεργασία του Απόστολου Θεολόγου και παρουσίαση του Σάκη Ανδρικάκη. Μαθηματικοί και κομπιουτεράδες και οι δύο, ένωσαν τις δυνάμεις, τις γνώσεις και την αγάπη τους για τον «Ορφέα» και την πόλη, και παρουσίασαν κάτι εξαιρετικό.


Από αριστερά: Α. Θεολόγου, Γ. Σπυρίδου, Σ. Ανδρικάκης, Γ. Αγγειοπλάστης.

  • Ο Γιώργος Αγγειοπλάστης είναι γνωστό πως έχει ένα πλούσιο και σπάνιο αρχείο για τα μουσικά πράγματα της πόλης (έχει κάνει και σχετικές εκδόσεις), μέρος του οποίου φιλοξενείται σε ειδικό χώρο στη Δημόσια Βιβλιοθήκη Σερρών.
  • Η παραχώρηση του υλικού που αφορά στη δράση του «Ορφέα» ήταν κάτι πολύτιμο όχι μόνο για τον ίδιο το Σύλλογο που γιορτάζει τα 100 χρόνια από την ανέγερση του ιστορικού κτιρίου όπου στέγασε για δεκαετίες τις δράσεις του (παλιό ΔΗΠΕΘΕ),
  • αλλά και για την ίδια την πόλη και τους ανθρώπους της, που πολλές φορές κατά τη διάρκεια της παρουσίασης, τους άκουσα να σχολιάζουν πρόσωπα και αναμνήσεις από τις «Ορφικές εκδηλώσεις» των περασμένων χρόνων.

  • Η δραστήρια Πρόεδρος του «Ορφέα» Γιούλη Σπυρίδου, καλωσόρισε τους θεατές και έκανε μία μικρή ιστορική αναδρομή στην πορεία και στους προπολεμικούς και σύγχρονους σκοπούς και στόχους του Συλλόγου, μη παραλείποντας φυσικά να αναφερθεί στο παρόν, στις δυσκολίες και την ανάγκη διάσωσης του παλιού κτιρίου, που ρημάζει ανυπεράσπιστο απέναντι στο χρόνο και τη φθορά.



  • Η μικτή χορωδία του «Ορφέα», με διευθυντή τον Χρήστο Καλλία, έντυσε μουσικά την πετυχημένη εκδήλωση δίνοντας και το στίγμα των γιορτινών ημερών με τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια που συμπεριέλαβε στο ρεπερτόριό της.
  • Συγχαρητήρια στους συντελεστές της εκδήλωσης και πολλά μπράβο στα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του «Ορφέα», που συνέδεσε το όνομα και τη δράση του με ό,τι δημιουργικότερο και πατριωτικό στις Σέρρες, συσπειρώνοντας γύρω του την αφρόκρεμα της τοπικής διανόησης και πρωτοπορίας.

  • Info: Το Δ.Σ. του «Ορφέα» Σερρών που εκλέχθηκε στη Γενική Συνέλευση της 28ης Ιανουαρίου 2009 συγκροτήθηκε σε σώμα ως ακολούθως:
  • Πρόεδρος, Γιούλη Σπυρίδου, Αντιπρόεδρος, Νίκος Κεραμιτσόπουλος, Γεν.Γραμματέας, Άννα Χρηστίδου, Ταμίας, Διαμαντής Βαλτόπουλος
  • Έφοροι: Μουσικής - Χορωδίας Βαρβάρα Κούτρα, Αθλητισμού - Πάλης Χαράλαμπος Φώτογλου, Κτιρίων - Σκευών - Βιβλιοθήκης Γιάννης Δεσποτίδης, Θεάτρου - Κινηματογράφου Αναστασία Βακάλου, Εικαστικών Τεχνών - Κουκλοθέατρου Μάρθα Αναστασιάδου, Υπεύθυνη Εκδηλώσεων Ματούλα Λάμπρου, Έφορος Δημοσίων Σχέσεων Μαρία Μεντίζη.

ΦΩΤΟ: Α.Π.-Καθρέφτης

Κυριακή 20 Δεκεμβρίου 2009

ΟΥ ΟΥΟΥΥ!! ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΕΔΩ!!!

  • Και μια και μιλάμε για γιορτές, κατανάλωση και παρέα, ο νομός μας δεν συμπεριλαμβάνεται από την συντάκτρια των προχθεσινών ΝΕΩΝ στους δημοφιλείς προορισμούς των γιορτών,

· αφού ουδεμία αναφορά γίνεται στο ρεπορτάζ της ούτε στη Λίμνη Κερκίνη με τα δεκάδες πανέμορφα και οικονομικά καταλύματα, ούτε φυσικά στον Λαιλιά, που έτσι κι αλλιώς δεν αναφέρεται από κανέναν εδώ και χρόνια!

· Εδώ θα μου πείτε, το Φαλακρό της Δράμας που είναι μεγαλύτερο, πιό οργανωμένο και γνωστότερο δεν μνημονεύεται στον πίνακα του δημοσιεύματος, για τον Λαιλιά παραπονιέσαι;

· Ε ναι! παραπονιέμαι, γιατί υπολόγιζα πως η Νομαρχιακή εκστρατεία και ο Γιώργος Καπουτζίδης, θα μας έφερναν πιο κοντά και στα γραφεία των συναδέλφων της Αθήνας!

Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου 2009

ΑΤΟΝΗ Η ΑΓΟΡΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

· Εξαιρετικά άτονη χαρακτηρίζουν την κίνηση στην τοπική αγορά, λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα, οι καταστηματάρχες μας.

· Ο 13ος μισθός θα λειτουργούσε ως «βενζίνη» στον κινητήρα της, αν αφενός οι υποχρεώσεις και οι πάγιες οφειλές των νοικοκυριών δεν τον ξεπουπούλιζαν σημαντικά,

· και αν αφετέρου, οι απειλές για την αυριανή επιβίωση μιάς μέσης οικογένειας δεν ήταν τόσο μα τόσο ζωντανές, μετά και τα άσχημα μαντάτα από το εξωτερικό, για την κατάσταση της οικονομίας μας!

· Καταστηματάρχες στο κέντρο της αγοράς, μου έλεγαν το περασμένο Σάββατο, πως οι ελάχιστοι πελάτες που περνούσαν την πόρτα του μαγαζιού τους στις αρχές του Δεκέμβρη, έπαιρναν μόνο φτηνοπράγματα κι εκείνα τους ζητούσαν «να τα γράψουν», μέχρι νάρθει το «δώρο»!

· Κατήφεια επικρατεί στην πόλη και όλοι είναι «κουμπωμένοι» και συγκρατημένοι στα έξοδα.

· Προτιμούν λένε, αν περισσέψει κάτι να το βάλουν στην άκρη παρά να το καταναλώσουν σε καλούδια της μιάς βραδιάς!

· Φέτος είναι σίγουρο πως η αξία των καθιερωμένων και επιβεβλημένων δώρων μας στα πρόσωπα που αγαπάμε, δεν θα μετριέται σε ευρώ, αλλά σε αισθήματα,

· αν και πιστεύω ακράδαντα πως ο μεγαλύτερος ωφελημένος από την οικονομική κρίση, θα μπορούσε να είναι ο ίδιος ο οργανισμός μας, εάν βέβαια αποφασίσουμε να μην ξοδέψουμε παρά μόνο τα αναγκαία για το γιορτινό τραπέζι!

· Εξάλλου είπαμε: Στη γιορτή μετράν η παρέα και το φαγητό. Πρέπει μεν νάναι και τα δύο από «υλικά ποιότητας», αλλά όχι απαραίτητα πολλά!

ΦΩΤΟ:Α.Π.- Καθρέφτης

Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2009

"ΕΦΥΓΕ" Ο ΗΡΩΑΣ ΤΟΥ ΡΟΥΠΕΛ!

  • Πριν από 15 μέρες έφυγε από τη ζωή, πλήρης ημερών στα 96 του χρόνια, ο τελευταίος εκ των επιζώντων Αξιωματικών που πολέμησαν στο Ρούπελ.
  • Ο Ταγματάρχης ε.α. και Διοικητής του Γ` Λόχου του Οχυρού Ρούπελ Φώτης Ζαχαριάδης ήταν ένας σπάνιος άνθρωπος που σε κατακτούσε με την ευγενική του φυσιογνωμία και το κοφτερό του μυαλό.
  • Ευθυτενής, τζέντλεμαν, με πειθαρχημένη σκέψη και καθαρό λόγο, μόνο να γοητεύσει μπορούσε τον συνομιλητή του.
Ο Φώτης Ζαχαριάδης, στην επέτειο της Μάχης των Οχυρών το 2008. Παραλαμβάνοντας από τον τότε Υπουργό Αλέξανδρο Κοντό, ενθύμιο και τιμητική διάκριση.

Υποβασταζόμενος από νεαρό αξιωματικό, οδεύει προς το μνημείο των πεσόντων, για να καταθέσει στεφάνι, στη μνήμη των συμπολεμιστών του.

  • Είχα την ευκαιρία πριν από αρκετά χρόνια, με τη βοήθεια και του Αξιωματικού και συγγραφέα δύο εξαιρετικών βιβλίων για το Ρούπελ, Ηλία Κοτρίδη,
  • να κάνω μαζί του μία συνέντευξη-μαρτυρία, για τα σημαντικά εκείνων των ημερών του Απριλίου του 1941.
  • Ένιωσα και νιώθω τυχερή, που άκουσα την Ιστορία από κάποιον, που ήταν από αυτούς που την έγραψαν!

Μαζί με δύο εκ των επιζώντων οπλιτών του, σε αναμνηστική φωτογραφία στο Ρούπελ, όπου μέχρι και πέρυσι έδινε το αδιάλειπτο παρών.

  • Την είδηση του θανάτου του την έμαθα από τον κ. Κοτρίδη που εκφώνησε και επικήδειο στην νεκρώσιμη τελετή στα Νεκροταφεία του Παπάγου, όπου διέμενε ο ηρωικός μαχητής και πατριώτης.
  • Λίγο αργότερα, πήρα ένα συγκινητικό mail και από τον εγγονό του και συνάδελφο Ίωνα Χριστοφιλόπουλο, που ανάμεσα σε άλλα μου έγραφε:
  • «Έφυγε ήσυχα όπως έζησε, στα 96 του χρόνια. Με το παράπονο για την πατρίδα που τους ξέχασε όλους.
  • Αυτές ήταν οι τελευταίες του κουβέντες. «Είμαι χαρούμενος γιατί θα πάω να βρω τα παιδιά μου. Έχασα πολλά παιδιά στον πόλεμο εγώ». Έτσι μιλούσε για τους φαντάρους του».
  • Ας είναι ελαφρύ το χώμα..! Με σεβασμό!

ΦΩΤΟ: Α.Π.- Καθρέφτης

Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2009

Ω! ΕΛΑΤΟ (της πόλης) ΨΕΥΤΙΚΟ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΙΚΟ! (Και να μην το είχαμε το φυσικό....!!)

  • Τα έβλεπα εγώ τα μάτια των μικρών παιδιών που βρισκόταν εκείνη την ώρα στην Πλατεία Ελευθερίας.
  • Αλλού κοίταζαν!
  • Έτσι, όταν η αντίστροφη μέτρηση έφτασε στο τέλος της, το «Δέντρο της Πόλης» που περίμεναν, ΔΕΝ φωτίστηκε!!
  • Άναψε απλώς μία μικρή πλαστική απομίμηση χριστουγεννιάτικου δέντρου,… κάτω ακριβώς από το πανύψηλο φυσικό έλατο που βρίσκεται στο σημείο!!

Πάνω: Το faux δέντρο-κώνος και πίσω του το φυσικό έλατο της Πλατείας μας!!!

  • Τα πυροτεχνήματα που ακολούθησαν ήταν το πιο ωραίο κομμάτι της «γιορτής» (μόνο με εισαγωγικά μπορείς να την πεις τέτοια), με την οποία ο Δήμος Σερρών υποδέχτηκε φέτος το Χριστουγεννιάτικο πνεύμα στην πόλη.
  • Απογοήτευση!

  • Όχι μόνο γιατί οι Σερραίοι ήταν εντελώς ανενημέρωτοι για την «γιορτή» (που μάλιστα αναβλήθηκε την προηγούμενη μέρα γιατί θα έβρεχε, αλλά τελικά δεν έβρεξε) και ως εκ τούτου επί τόπου βρισκόταν μόνο όσοι τραγουδούσαν ή χόρευαν,
  • όχι μόνο γιατί οι δύο μασκότ, ένας χιονάνθρωπος κι ένα ελαφάκι δεν είχαν με ποιόν να παίξουν στην άδεια Πλατεία,
  • όχι μόνο γιατί το σήμα κατατεθέν της Πλατείας, τα τρία στρόγγυλα σιντριβάνια της ήταν ξερά και θεοσκότεινα,
  • ούτε και γιατί από την «γιορτή του ανάματος του δέντρου της πόλης», έλειπε ακόμη και ο Δήμαρχος,
  • αλλά κυρίως γιατί αναδείχτηκε μία τόσο πρόχειρη και χωρίς ποιότητα λογική, και μια τόσο φτωχή φαντασία από την πλευρά του Δήμου, που αιφνιδίασε αρνητικά.
  • Κι έτσι, καταφέραμε ως πόλη και κάναμε το μακράν αστειότερο των φετινών Χριστουγέννων (ίσως και πανελλαδικά)!
  • Αγνοήσαμε το 15μετρο (τουλάχιστον), φυσικό, υγιές και πλούσιο σε κλαδιά έλατο της κεντρικής μας Πλατείας και βαφτίσαμε «Χριστουγεννιάτικο δέντρο της πόλης», το πλαστικό δέντρο-«μακέτα» που τοποθετήσαμε …στη ρίζα του!!!
  • Δεν ξέρω αν σε κάποιους από εσάς που με διαβάζετε φαίνομαι υπερβολική, αλλά θα μου επιτρέψετε να επιμείνω στα περί του κοντού πλαστικού κώνου –δέντρου,
  • προσθέτοντας πως και οικονομικότερος θα έβγαινε ο στολισμός του φυσικού έλατου και πολύ θεαματικότερα θα ήταν τα αποτελέσματα.
  • Το «οικονομικότερος» το αναφέρω, γιατί η αρμόδια Αντιδήμαρχος Καλλιόπη Ευαγγελίδου, επέμενε να μου λέει πως «Για πρώτη φορά στην πόλη κάναμε τέτοια γιορτή και στο πλαίσιο των οικονομικών δυνατοτήτων του Δήμου μας, το καλύτερο»!!!
  • Ε! Καλά! Μάλλον ήρθε πολύ πρόσφατα στην πόλη!
  • Για να γράψω όμως και τα καλά, η στήλη λέει μπράβο και στις χορωδίες που τραγούδησαν γιορτινές μελωδίες και στα πανέμορφα κορίτσια των τμημάτων χορού της (πρώην) ΔΕΠΚΑ, που χόρεψαν για μία ακόμη φορά καταπληκτικά.
  • Να είχαν όμως και θεατές!!!

  • Υ.Γ. Αλήθεια, πρέπει πολύ να ικανοποιούνται όσοι δεν θέλουν τίποτε να γίνεται στην πόλη μας. Ούτε μια γκρίνια δεν διάβασα!