Πέμπτη 27 Μαΐου 2010

ΔΕΝ "ΔΩΡΙΖΩ" ΤΟ ΑΠΕΡΓΙΑΚΟ ΜΟΥ ΜΕΡΟΚΑΜΑΤΟ ΣΤΟΝ ΕΡΓΟΔΟΤΗ!!

  • «Άραγε η απεργία είναι ο μόνος τρόπος διαμαρτυρίας του εργαζόμενου ή έγινε και ο συνδικαλισμός εξουσία, και του λείπει η φαντασία; (ναι, ναι!!)» αναρωτιόταν η στήλη της περασμένης Τρίτης, στο σημείωμά της με θέμα: Το τέλος των «κλασικών» απεργιών Ή Γιατί να «δωρίσω» το μεροκάματό μου στο κράτος και τον εργοδότη που με απαξιώνει;
  • Και μια και δώσαμε ραντεβού για σήμερα να συνεχίσουμε την κουβέντα μας πάνω στο θέμα, μοιράζομαι μαζί σας τις σκέψεις μου.
  • Αλήθεια, γιατί τα συνδικάτα δεν καλούν σε ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΑ συλλαλητήρια και πορείες διαμαρτυρίας τους εργαζόμενους και μη;
  • Η αντίθεση του εργαζόμενου σε μέτρα, αδικίες και στερήσεις επιβαλλόμενες ανάλγητα και καθ` υπόδειξη, ΔΕΝ μπορεί να εκφράζεται ΜΟΝΟ τις ώρες που αυτός θα εργαζόταν και αφού χάσει λόγω συμμετοχής και το πολύτιμο για την επιβίωσή του μεροκάματο!
  • Είναι διαπιστωμένη η απροθυμία των εργαζόμενων σε απεργίες, κυρίως για το τελευταίο. Όπως διαπιστωμένη και η (ως εκ τούτου) «απενοχοποίηση» του όρου απεργοσπάστης,
  • την ίδια ώρα που τα συνδικάτα δεν δείχνουν να αντιλαμβάνονται πως με τις επαναλαμβανόμενες και πυκνές προσκλήσεις σε απεργιακές κινητοποιήσεις, βάζουν σε κίνδυνο και τα τελευταία υπολείμματα της παρεμβατικής αξίας και δύναμής τους στο εργατικό κίνημα.
  • Κινητοποιήσεις χωρίς συμμετοχή, είναι άσφαιρα πυρά που συνοδεύονται και από πολλά ερωτηματικά αναφορικά με τους «στόχους» και τη σκοπιμότητά τους.
  • Ποιός είπε πως η φωνή του εργαζόμενου, πρέπει να ακολουθεί ωράρια «εργασίας»; Δεν ακούγεται μια χαρά και το …απόγευμα; Ίσως και δυνατότερα!

  • Το έγραφα και προχθές. Πίστευα και πιστεύω πως οι 24ωρες απεργίες στον δημόσιο & ιδιωτικό τομέα, δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα υπέρ των εργαζόμενων, ούτε και αποτελούν μέσο πίεσης προς το κράτος και τον εργοδότη.
  • Το μόνο που κάνουν είναι μία σημαντική οικονομία στα εργοδοτικά και κρατικά (ανεξέλεγκτα από τους πολίτες) Ταμεία, στα οποία οι απεργοί, «χαρίζουν» την ημέρα εκείνη τα πολύτιμα μεροκάματά τους.
  • Θα μου φαινόταν εξαιρετικό το να «απεργούμε» αλλιώτικα!
  • Σκέφτομαι για παράδειγμα εμάς του δημοσιογράφους. Το ξανάγραψα. Δεν μπορούμε να στερούμε την πληροφόρηση από τους πολίτες, απέχοντας από την καταγραφή των γεγονότων.
  • Φανταστείτε λοιπόν: Εργαζόμαστε την ημέρα της «απεργίας» και το δηλώνουμε, φορώντας για παράδειγμα εμφανές διακριτικό διαμαρτυρίας, (χρήσιμο στην TV).
  • Το «απεργιακό» μεροκάματο εκείνης της ημέρας όμως, το καταθέτουμε σε Λογαριασμό αλληλεγγύης υπέρ ενός κάθε φορά επιλεγμένου από το συνδικάτο μας «παραλήπτη», του (ουκ ευκαταφρόνητου) ποσού που θα συγκεντρωθεί.
  • Θα μπορούσε να είναι ένα Νοσοκομείο, μία Στέγη Ηλικιωμένων, ένα Σχολείο και πολλά άλλα!
  • Σας φαίνεται ωραίο; Κι εμένα!
  • Και μαζί, πράξη με πολλαπλούς συμβολισμούς και δυνατά χτυπήματα σε ό,τι και όποιους, αφού μας έκαναν διαβρωμένους και απαθείς, τώρα επιχειρούν να μας κάνουν και φτωχότερους!

Τρίτη 25 Μαΐου 2010

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ "ΚΛΑΣΙΚΗΣ" ΑΠΕΡΓΙΑΣ?

  • Πού αλλού πέραν της απαξίωσης των συνδικάτων, των συνδικαλιστών, ακόμα ακόμα και αυτής της ίδιας της απεργίας (του πιο ισχυρού όπλου των αδικημένων εργαζόμενων), μπορεί να οδηγούν οι επαναλαμβανόμενες προσκλήσεις σε απεργίες, παρά την χαμηλή συμμετοχή;
  • Κι ακόμη παραπέρα, με πόση ασφάλεια μπορεί κάποιος να οδηγήσει στην απενοχοποίηση του απεργοσπάστη και στην κοινωνική απάθεια, παρά σέρνοντας έναν κλάδο σε συνεχείς απεργίες χωρίς αποτέλεσμα; Δείχνει αποδεδειγμένα η τέλεια συνταγή!
  • Πίστευα και πιστεύω πως οι 24ωρες απεργίες στον δημόσιο τομέα, δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα υπέρ των εργαζόμενων, ούτε και αποτελούν μέσο πίεσης προς το κράτος-εργοδότη.
  • Το μόνο που κάνουν είναι μία σημαντική οικονομία στα κρατικά (και ανεξέλεγκτα από τους πολίτες) Ταμεία, στα οποία οι απεργοί, «χαρίζουν» την ημέρα εκείνη τα πολύτιμα μεροκάματά τους.
  • Και αυτό ήδη το έχουν αντιληφθεί οι περισσότεροι, που διακρίνοντας ματαιότητα στο κάλεσμα του συνδικάτου τους σε απεργία, προτιμούν να «εργαστούν» και να βάλουν τα χρήματα στο δικό τους πορτοφόλι, το οποίο τουλάχιστον ξέρουν και πώς το διαχειρίζονται.
  • Ο δημόσιος τομέας στο μέγιστο μέρος του, είναι ήδη γονατισμένος παραγωγικά (για να εξηγηθούν και τα εισαγωγικά που έβαλα στο «εργαστούν» λίγο παραπάνω). Οι συνήθεις ρυθμοί του είναι έτσι κι αλλιώς χαμηλοί. ΤΙ ζημιά να του κάνει μία 24ωρη αποχή των εργαζόμενων σ` αυτόν, (ακόμη κι αν πρόκειται για εφοριακούς ή τελωνιακούς);
  • Το ίδιο πιστεύω και για τον ιδιωτικό τομέα και τις απεργίες «μικρού μήκους».
  • Η εύκολη προκήρυξή τους, ερμηνεύεται πιά από την πλειοψηφία των εργαζόμενων σαν αβασάνιστη απόφαση «συνδικαλιστών» και αποξενωμένων από τις κοινωνικές ανάγκες και βουλήσεις «συνδικάτων»! Γι` αυτό και δεν ακολουθούν.

  • Άραγε η απεργία είναι ο μόνος τρόπος διαμαρτυρίας του εργαζόμενου ή έγινε και ο συνδικαλισμός εξουσία, και του λείπει η φαντασία; (ναι, ναι!!)
  • Τον ίδιο προβληματισμό έχω και για τις απεργίες του δικού μου κλάδου, των δημοσιογράφων.
  • Το είχα γράψει στο profil μου στο Facebook την παραμονή της τελευταίας μας κινητοποίησης, στις 4/5/10: «ΑΠΕΡΓΩ αύριο, αλλά ΔΙΑΦΩΝΩ με την πλειοψηφία της ηγεσίας του συνδικάτου μας, να απεργούμε οι δημοσιογράφοι ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ με τους άλλους κλάδους. Η ΣΙΩΠΗ μας τέτοιες ώρες, ποιόν ΒΟΛΕΥΕΙ»?!
  • Λίγες ώρες αργότερα οι Ενώσεις Συντακτών αναγκάστηκαν υπό το βάρος και την ανάγκη για ενημέρωση που προέκυψε από το έγκλημα στην Μarfin με τους τέσσερις νεκρούς, να αναστείλουν την απεργία μας.
  • Την ίδια στιγμή, αισθανόμουν χάλια για τη δικαίωση της διαφωνίας μου, και ευχάριστα που έβλεπα πιά να συζητούν όλοι το ίδιο θέμα!

--------------------------------------------------------------------

  • Στη στήλη της Πέμπτης, θα συνεχίσουμε την κουβέντα μας πάνω στο θέμα, αναζητώντας ουσία και αποτέλεσμα, στους τρόπους διαδήλωσης της αντίθεσης και της δυσαρέσκειάς μας στα παλαβά και ανήκουστα του άρρωστου κράτους μας!

Πέμπτη 20 Μαΐου 2010

Ο ΑΛΒΑΝΟΣ ΣΤΟ ΧΩΡΑΦΙ ΚΑΙ ΜΕΙΣ ΣΤΟΝ ...ΦΡΑΠΕ?!

  • Οι μονάδες εκτροφής βουβαλιών, είναι μέρος της δραστηριότητας γύρω από τη Λίμνη Κερκίνη.
  • Το 85% του πληθυσμού των βουβαλιών στην χώρα μας (της ελληνικής ράτσας πάντα), εκτρέφονται στη λίμνη των Σερρών, από ανθρώπους που αποφάσισαν να μείνουν στον τόπο τους και να ασχοληθούν με την κτηνοτροφία.
  • Δεν είναι εύκολη απόφαση αυτή για έναν νέο, ακόμη κι αν οι επαγγελματικοί του στόχοι δεν περνούν μέσα από κάποιο Πανεπιστήμιο.
  • «Καθαρή δουλειά» και ξεκούραστη θέλουν οι περισσότεροι, ενώ δεν είναι και λίγοι αυτοί που προτιμούν να δουλεύουν στα πατρικά χωράφια τους οι Αλβανοί και οι Βούλγαροι, κι οι ίδιοι να πίνουν τον φραπέ τους στην καφετέρια του χωριού.
  • Έτσι είναι η κατάσταση δυστυχώς και κάποιες φορές βλέποντας σε τι τραγικό σημείο φτάσαμε σε ότι έχει να κάνει με την αγροτική στην Ελλάδα, πιάνω τον εαυτό μου να σκέφτεται: «Μήπως μας βγει σε καλό τελικά όλη αυτή η κρίση που περνάει η χώρα μας και οι στερήσεις που αναγκαστικά μας επιβλήθηκαν»;
  • Μήπως γίνουν ευκαιρία να αντιληφθούμε πως δεν υπάρχουν δουλειές μόνο για Αλβανούς και ξένους; Πως η εργασία είναι για όλους και πως πρωτίστως είναι πηγή ευχαρίστησης και αφορμή δημιουργίας, που επιπλέον σε κάνει οικονομικά ανεξάρτητο από το πορτοφόλι του πατέρα, δίνοντάς σου τη δυνατότητα να κάνεις «κάτι δικό σου»!
  • Τώρα γιατί τα λέω όλα αυτά; Γιατί είδα τα πρόσωπα των 12 φοιτητών του ΤΕΙ Λάρισας (φωτό πάνω) που επισκέφθηκαν τις προάλλες την μονάδα του Ανδρέα Ανδρεάδη στην Λιβαδιά, με επικεφαλής τον Καθηγητή τους prof. Παναγιώτη Γουλά, στο πλαίσιο ενημερωτικής πάνω στο αντικείμενο των σπουδών τους δραστηριότητας.
  • Μόνο θαυμασμό και ενδιαφέρον είδα στα μάτια τους για τον 28χρονο γιό του κ. Ανδρεάδη, Χρήστο που ασχολείται με τα βουβάλια παράγοντας κρέας πρώτης ποιότητας, γάλα και τα παράγωγά τους, κερδίζοντας με την αξία του χρήματα, αυτοεκτίμηση και τα μπράβο των άλλων. Σαν κι αυτόν, άλλοι δεκάδες!
  • Ξεχωρίζουν οι «νοικοκυραίοι» σε όλες τις δουλειές. Αλλά σ` αυτές που θεωρούμε «δύσκολες» όπως η κτηνοτροφία και η αγροτική, οι άξιοι, λάμπουν περισσότερο!
  • Αξίζουν του σεβασμού μας οι βουβαλοτρόφοι του νομού μας, αλλά και οι εργατικοί και παραγωγικοί κτηνοτρόφοι, οι εργάτες της γης στον κάμπο, που πονάνε τα χωράφια και τον καρπό τους και τους αφοσιώνονται όλο τον χρόνο.
  • Είναι αυτοί οι ανήσυχοι συμπολίτες μας, που βλέπουν την αγροτική ως επιστήμη καταφέρνοντας να πάρουν από τη γη το καλύτερο, και να το προωθήσουν στην αγορά κερδίζοντας.
  • Είναι αυτοί που δεν περιμένουν τις επιδοτήσεις να τους ζήσουν, αλλά τις αξιοποιούν για να επεκτείνουν και να σιγουρέψουν τις επενδύσεις τους και ερευνώντας τις ανάγκες της αγοράς, να παράξουν και να δώσουν τα απαραίτητα.
  • Μακάρι ο θαυμασμός μας να αρκούσε για να κάνουν ακόμη καλύτερα πράγματα, αλλά δυστυχώς, είναι μόνος του ο αγρότης στην Ελλάδα.
  • Μέχρι το κράτος μας να αποκτήσει πολιτική (και) στον τομέα αυτό, ας τους στηρίζουμε τουλάχιστον εμείς οι καταναλωτές, με την προτίμησή μας.
ΦΩΤΟ: Α.Π.-Καθρέφτης

Τρίτη 18 Μαΐου 2010

ΠΕΝΤΕ ΔΗΜΟΙ, ΜΕ ΠΡΟΙΚΑ!

  • Ανούσια επανάληψη των όσων συνέβησαν στην εφαρμογή του «Καποδίστρια», ζούμε επί «Καλλικράτη».
  • Τοπικιστικές εμμονές και εκλογικά συμφέροντα προσώπων, ομάδων και πληθυσμών, κλέβουν το προσκήνιο από την ουσία (που οπωσδήποτε σε κάποια της σημεία να χρειάζεται βελτιώσεις) ενός πολυσέλιδου και πολύπτυχου νόμου, που ήρθε ως απαίτηση των καιρών αλλά και του συνόλου των αυτοδιοικητικών της χώρας.
  • Ως πολίτης και ως άνθρωπος που η δουλειά του τον φέρνει κοντά στα πράγματα του τόπου όπου ζει και εργάζεται, βάζω τα πράγματα κάτω και λογαριάζω:
  • 1. Μπορεί να σταθεί Δήμος χωρίς μία έδρα που να είναι ολοκληρωμένο διοικητικό, οικονομικό και εμπορικό κέντρο;
  • 2. Μπορεί ένας σύγχρονος Δήμος να είναι ωφέλιμος και λειτουργικός για τους δημότες του και το νομό του, χωρίς να δημιουργήσει ανάπτυξη και γεμάτο ταμείο;
  • Όχι. Μας το απέδειξε ο «Καποδίστριας».
  • Και στο νομό Σερρών; Τι γίνεται;
  • Θα μπορούσε να γίνει το καλύτερο.
  • Η Λίμνη Κερκίνη, το γεωθερμικό της Νιγρίτας, το σπήλαιο της Αλιστράτης με την Αρχαία Αμφίπολη, τα ιαματικά του Σιδηροκάστρου και του Αγκίστρου και τέλος η αστική περιοχή της πόλης των Σερρών με τις κεντρικές υποδομές στην παιδεία, την υγεία και τη διοίκηση,
  • μετρούν από μόνα τους τα πέντε «πορτοφόλια» του νομού μας, τα πέντε μπαούλα με τα προικιά μας!
  • Το εσωτερικό «σχέδιο» του νομού, μπορεί με επιτυχία να στηθεί πάνω τους και να δώσει τη δυνατότητα στα ισάριθμα διοικητικά κύτταρα που θα προκύψουν, να στηρίξουν την προσπάθεια της ανάπτυξής τους πάνω σε πλουτοπαραγωγικές πηγές που μας δώρισε η φύση, η ιστορία και η γεωγραφική θέση του νομού μας.

  • Ένας Δήμος με τις παραλίμνιες περιοχές να διαχειρίζονται την Κερκίνη και τον πλούτο της.
  • Δεύτερος, με προίκα την διαχείριση των ιαματικών νερών και της συνοριακής εισόδου.
  • Τρίτος, που θα στηρίξει την ανάπτυξή του στον θησαυρό της γεωθερμίας και των αρδευόμενων τμημάτων του κάμπου.
  • Τέταρτος, με «μαγιά» τα μνημεία της φύσης και της Ιστορίας, αλλά και τους καρπούς της ημιορεινής γης του χρυσοφόρου Παγγαίου, και
  • Πέμπτος αυτός που θα συγκεντρώσει τον αστικό πληθυσμό του νομού, με την πρωτεύουσα πόλη να παίζει τον κεντρικό ρόλο.
  • Δεν είναι δύσκολο να ακτινογραφηθούν οι εμμονές και οι προσπάθειες προσκηνίου και παρασκηνίου για περισσότερους Δήμους στο νομό Σερρών.
  • Με προφάσεις τα ονόματα, τις έδρες, τις ράτσες και τις συνήθειες του κάθε χωριού, σε όλη την χώρα, πολιτικοί μαγειρεύουν το κύρος τους και μικροτοπάρχες τις φιλοδοξίες και την οικονομική τους εξασφάλιση.

  • Δεκατρία χρόνια μετά την εμπειρία του «Καποδίστρια», ας δώσουμε την μεγάλη ευκαιρία τουλάχιστον στον «Καλλικράτη», να εκφραστεί με τη γλώσσα της λογικής και του κοινού συμφέροντος.

Πέμπτη 13 Μαΐου 2010

ΑΥΛΑΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ 9η ΜΑΘΗΤΙΑΔΑ!

  • «Λυπάμαι που τέλειωσε. Έκανα φίλους από όλα σχεδόν τα μέρη της γης όπου υπάρχει ελληνισμός και τώρα,…φεύγουμε. Είμαι σίγουρη όμως πως θα κρατήσουμε επαφή με τους νέους φίλους κι αυτό με κάνει ταυτόχρονα χαρούμενη», είπε στη στήλη η Ιωάννα από την Ιθάκη, χθες το μεσημέρι στις αθλητικές εγκαταστάσεις της Πρώτης, λίγο πριν μπει στο λεωφορείο της αποστολής για να γυρίσει στο όμορφο νησί της.
  • Η « 9η Μαθητιάδα» σε λίγη ώρα θα περνούσε στην ιστορία και ό,τι έζησαν αυτές τις έξι ημέρες οι 800 μαθητές από 54 ελληνικά και 30 ομογενειακά Σχολεία, θα γινόταν βίωμα και ανάμνηση ευχάριστη και χρήσιμη.

Οι αποστολές από Κωνσταντινούπολη, Σουδάν, Νότιο Αφρική και Καναδά με τα εμβλήματα των Σχολείων τους και την Ελλάδα στην ψυχή τους, φωτογραφίζονται με τη γράφουσα, πριν το «αντίο»!

  • Φιλίες που θα κρατήσουν, γνωριμίες, επικοινωνία, γνώση, συναισθήματα πλούσια στην χθεσινή τελευταία μέρα της Μαθητιάδας, που παρά την οικονομική στενότητα και την κρίση, κατάφερε και στάθηκε στο ύψος της αξίας της, προσφέροντας για μία ακόμη χρονιά τη δυνατότητα και την ευκαιρία στους 15χρονους μαθητές, ελληνόπουλα της διασποράς και γυμνασιόπαιδες της χώρας να ζήσουν αξέχαστες εμπειρίες.
  • Η συμμετοχή τους στη Μαθητιάδα, ήταν και φέτος μία εμπειρία μοναδική που τους έφερε όλους κοντά στην Ελλάδα του σήμερα έτσι όπως αυτή ζει όχι στην άσφαλτο της πρωτεύουσας, αλλά στην περιφέρεια της χώρας, στους πρόποδες του καταπράσινου Παγγαίου και στα καλντερίμια της Πρώτης των Σερρών.
  • Συγκινημένοι και ευχαριστημένοι και οι συνοδοί δάσκαλοι και γονείς, γέμιζαν χθες με τα ευχαριστώ τους τον εμπνευστή του θεσμού Γιώργο Γάλλο, που μαζί με τον Δήμαρχο Κώστα Αστρίνη (στη φωτό της απονομής), την Πρόεδρο Ζώνη Χαρίση, όλα τα μέλη της Οργανωτικής Επιτροπής και φυσικά τους 600 εθελοντές , δεν έλειψαν στιγμή από τους χώρους.
  • Μια οικογένεια κατάφεραν κι έγιναν όλοι. Η νέα γενιά του Ελληνισμού, που για μία ακόμη φορά έδωσε το ετήσιο ραντεβού της στις Σέρρες, για να συναντήσει τα ολυμπιακά ιδεώδη στην πατρίδα τους.

Η κ. Σουλτάνα Ψάρρη και οι γυναίκες της Βιτάστας, εθελόντριες στις περιβαλλοντικές δράσεις της Μαθητιάδας.

  • Οι παράλληλες δράσεις πολιτισμού, επιστήμης και τεχνών, τα πάρτι και οι συναυλίες, οι καλλιτεχνικές και αθλητικές εκδηλώσεις γέμισαν τις ημέρες της φιλοξενίας, που όλοι χθες τελευταία μέρα, ευχόταν να είναι περισσότερες!
  • Η μέρα του αποχαιρετισμού ήταν δύσκολη για όλους και τα βιώματα πολύτιμα στο κλείσιμο της αυλαίας ενός θεσμού πρωτοποριακού, που έδωσε στους συμμετέχοντες τη δυνατότητα να βιώσουν την άμιλλα, τη συμμετοχή και την επικοινωνία, σε μία μεγάλη γιορτή γεμάτη μηνύματα και περιεχόμενο.
  • Οι βαλίτσες των μαθητών θα επιστρέψουν στα σπίτια τους πιο γεμάτες. Όχι μόνο με δώρα και ενθύμια , αλλά και εμπειρίες ζωής. Ό,τι κάνει δηλαδή πολύτιμο τον θεσμό της Μαθητιάδας.
  • Μπράβο στους ανθρώπους της, που και φέτος (στα πολύ δύσκολα δηλαδή), τα κατάφεραν!
ΦΩΤΟ: Α.Π.-Καθρέφτης

Τρίτη 11 Μαΐου 2010

DIGITAL ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ TΩΝ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ!

  • Μετά από 90 ολόκληρα χρόνια, τα πολύτιμα χειρόγραφα και οι κώδικες που αφαιρέθηκαν από τους Βούλγαρους από την ιστορική Μονή Τιμίου Προδρόμου, επέστρεψαν έστω και σε ψηφιακή μορφή στο Μοναστήρι!
  • Οι επιστήμονες του Ινστιτούτου Ιβάν Ντούϊτσεφ της Σόφιας έκαναν την εργασία και επέδωσαν τον ψηφιακό δίσκο με τα αντίγραφα στη Μονή, η οποία ποτέ δεν σταματάει να διατυπώνει σε κάθε περίσταση το αίτημα της επιστροφής των πρωτοτύπων.
  • Η Διευθύντρια, βυζαντινολόγος του Ινστιτούτου Αξίνια Τζούροβα (φωτό αριστερά) επέδωσε στην Ηγουμένη της Μονής Φεβρωνία (δεξιά) τα ψηφιακά αντίγραφα των χειρογράφων, χρυσόβουλων και κωδίκων που πήραν μαζί τους οι Βούλγαροι το 1917, όταν εγκατέλειψαν τα ελληνικά εδάφη με το τέλος του Α` Παγκοσμίου πολέμου.

Η καλλιέργεια καλών σχέσεων με το Ινστιτούτο μέσω επιστημονικών ανταλλαγών, οδήγησαν μόλις πριν από μερικά χρόνια, στην παραδοχή από την πλευρά των Βουλγάρων πως κατέχουν σημαντικό μέρος από τα πολύτιμα για την ιστορία της περιοχής χειρόγραφα.

  • Τα υπόλοιπα σημειωτέον πως ανήκουν σε συλλογές Μουσείων της χώρας μας αλλά και των ΗΠΑ.
  • Οι καθηγητές Κατσαρός, Παπαστάθης και Άτσαλος, ήταν οι πρώτοι έλληνες επιστήμονες που τους επετράπη να μελετήσουν τα πρωτότυπα. Έκτοτε, ποτέ δεν έπαψε να διατυπώνεται επίσημα και ανεπίσημα από την πλευρά της χώρας και των Σερραϊκών φορέων και παραγόντων το αίτημα της επιστροφής των κειμηλίων αυτών στον τόπο που ανήκουν.
  • Η ψηφιοποίηση των γραπτών κειμηλίων που βρίσκονται στο Ινστιτούτο Ιβάν Ντούϊτσεφ το οποίο αποτελεί παράρτημα του Πανεπιστημίου της Σόφιας, ξεκίνησε πριν από λίγο καιρό, μια και όπως είπαν στη στήλη οι ερευνητές του, δεν υπήρχαν μέχρι τότε ηλεκτρονικοί υπολογιστές, ούτε και εξειδικευμένο προσωπικό.
  • «Η επιστροφή των χειρογράφων έστω και σε ψηφιακή μορφή, αποτελεί σημαντικό γεγονός για το Μοναστήρι μας» δήλωσε στον «Κ» η Ηγουμένη Φεβρωνία, που ξενάγησε τους Βούλγαρους επισκέπτες στη Μονή και παρέθεσε γεύμα προς τιμήν τους.
  • «Η επιστροφή των πρωτοτύπων στο Μοναστήρι, είναι θέμα των πολιτικών. Εμείς ως επιστήμονες κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν για να τα συντηρήσουμε και να αναδείξουμε την ιστορική αξία τους» απάντησε η κ. Τζούροβα σε σχετική ερώτηση της γράφουσας.

Από αριστερά: Βασ. Γιαννογλούδης, Βέτα Μωυσιάδου, π. Γαβριήλ. Αξ. Τζούροβα, Ηγ. Φεβρωνία, Δημ. Δημούδης, Ιακ. Ανδρέου και Νικηφ. Χριστοφορίδης.

  • Τη Μονή Τιμίου Προδρόμου των Σερρών, μαζί με την κ. Τζούροβα επισκέφθηκαν και η καθηγήτρια και υποδιευθύντρια κ. Βελίκοβα καθώς και 15 επιστήμονες συνεργάτες του Ινστιτούτου(στη 2η από επάνω φωτό, όλη η αποστολή), τους οποίους υποδέχτηκαν μαζί με την αδελφότητα και τα μέλη του Δ.Σ. της Εταιρίας Μελέτης και Έρευνας της Ιστορίας των Σερρών (Ε.Μ.Ε.Ι.Σ.).
  • Η ομάδα των Βούλγαρων επιστημόνων, επισκέφθηκε ακόμη και τη Μονή της Εικοσιφοίνισσας, από όπου επίσης αφαιρέθηκαν κειμήλια και χειρόγραφα που και αυτά φυλάσσονται στη Σόφια.
ΦΩΤΟ: Α.Π.-Καθρέφτης


Παρασκευή 7 Μαΐου 2010

ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΑΜΦΙΠΟΛΗΣ: ΜΕ ΧΡΗΜΑ ΑΠΟ ΤΗ ΝΟΜΑΡΧΙΑ!

  • Πέρασαν 30 χρόνια από τότε που τυχαία εντοπίστηκε στο χώρο του Αρχαίου Σταδίου της Αμφίπολης, το Θέατρο της μεγαλύτερης και ακμαιότερης πόλης της αρχαίας Μακεδονίας κατά τις αναφορές του Θουκυδίδη.
  • Όμως οι ανασκαφικές εργασίες που θα το έφερναν στο φως, δεν έγιναν ποτέ.
  • Σήμερα, τοπικοί φορείς όπως η Εφορία Αρχαιοτήτων, η Νομαρχία και ο Δήμος Αμφίπολης, αλλά και ενεργοποιημένοι πολίτες όπως ο Σερραίος σκηνοθέτης Τάκης Χατζόπουλος (εκπομπή «Παρασκήνιο»), ανέλαβαν δράση.
  • Μαζί τους και το «Διάζωμα» με επικεφαλής τον πρ. υπουργό Σταύρο Μπένο και επιτελείο επιστημόνων του χώρου της αρχαιολογίας.
  • Σκοπός τους, να επικαιροποιήσουν το αίτημα για την έναρξη της ανασκαφής και αποκάλυψης του Αρχαίου Θεάτρου της Αμφίπολης!
  • Περιμένοντας το Υπουργείο να ιεραρχήσει ψηλά το θέμα, και σε αναμονή της εκταμίευσης των χρημάτων που απαιτούνται για την απαλλοτρίωση της ιδιωτικής έκτασης, η Νομαρχία Σερρών, πήρε σημαντικές αποφάσεις.
  • «Θα χρηματοδοτήσουμε και μέχρι το ποσό των 100 χιλιάδων τις ανασκαφικές εργασίες στο χώρο, ώστε να βοηθήσουμε το έργο των αρχαιολόγων και να επισπεύσουμε την αποκάλυψη του μνημείου» τόνισε ο Νομάρχης Στέφανος Φωτιάδης.
  • «Είμαστε πολύ κοντά στο να ξεκινήσουμε και αυτό θα είναι καλό για όλους. Η συμπαράσταση του «Διαζώματος», της Νομαρχίας και άλλων τοπικών φορέων στις δικές μας υπηρεσιακές ενέργειες, ήταν καθοριστική» δήλωσε στον «Κ» και η Προϊσταμένη της ΚΗ Εφορίας των Σερρών, Αρχαιολόγος Κατερίνα Περιστέρη, ενώ
  • ο Δήμαρχος Αμφίπολης Πέτρος Πετρίδης στάθηκε ιδιαίτερα «στην αναβάθμιση της αρχαιολογικής αξίας της περιοχής και τα αναπτυξιακά οφέλη που θα προκύψουν από την ανασκαφή του Αρχαίου Θεάτρου».

  • Ο Αλέκος Κοχλιαρίδης δημοτικός Σύμβουλος τώρα, ο οποίος συνέδεσε την επαγγελματική του ζωή με τον αρχαιολογικό χώρο θυμάται μιλώντας στη στήλη: «Το 1982 στον αείμνηστο αρχαιολόγο Δημήτρη Λαζαρίδη, έφτασε μία πληροφορία πως κάτοικος της Αμφίπολης είχε ανάποδα στο κατώφλι του σπιτιού του, μία επίγραφη πλάκα από το αρχαίο Στάδιο της πόλης, που από τη δεκαετία του `30 ήταν κάτι σαν λατομείο για την περιοχή. Όποιος χρειαζόταν μάρμαρα, πήγαινε και ξεσήκωνε από κει όσα ήθελε!
  • Η πλάκα αυτή ήταν αφορμή για τον Λαζαρίδη να ψάξει για το αρχαίο Θέατρο της Αμφίπολης στο χώρο του Σταδίου. Και πραγματικά. Σε βάθος 6-7 μέτρων, βρέθηκε το πρώτο κομμάτι από τη σκηνή του. Η ανασκαφή δεν προχώρησε, αφενός γιατί το μεγαλύτερο κομμάτι του Θεάτρου βρισκόταν κάτω από ιδιόκτητο χωράφι με ελιές και αφετέρου γιατί η Αμφίπολη έιχε την ατυχία να πεθάνει ο μεγάλος αρχαιολόγος το 1985 και πολλά πράγματα να σταματήσουν».

  • Αναμένοντας λοιπόν (θα μου πείτε πόσα να περιμένεις μέσα σ` αυτή την τρέλα που ζει η χώρα;) τις υπεσχημένες κρατικές χρηματοδοτήσεις, αξίζει να σημειωθεί πως η Νομαρχία αποφάσισε να αναλάβει και τη χρηματοδότηση της άλλης μεγάλης και φιλόδοξης ανασκαφής στην Αμφίπολη, που στοχεύει στην εύρεση του τάφου της Ρωξάνης και του μικρού γιού του Μ. Αλεξάνδρου.

Τρίτη 4 Μαΐου 2010

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΣΠΙΡΟΥΛΙΝΑ, ΤΑ ΒΙΟΚΑΥΣΙΜΑ! ΠΑΝΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ!

  • Βιοκαύσιμα από μικροφύκια!! Κι όμως σε λίγο καιρό, θα είναι γεγονός η παραγωγή βιοντήζελ και βιοκηροζήνης από φύκια, χάρη στην καινοτόμο επένδυση που έκανε ο Βαγγέλης Κουλτσιάκης (φωτό κάτω), παραγωγός σπιρουλίνας, στα Θερμά της Νιγρίτας.
  • Μετά τη σπιρουλίνα – τροφή του μέλλοντος λοιπόν, ο ίδιος επενδυτής προχωράει σε παραγωγή βιοκαυσίμων και πάλι από φύκια.
  • Πρόκειται για την πρώτη επένδυση του είδους, όχι μόνο σε πανελλαδικό αλλά σε πανευρωπαϊκό επίπεδο και χαρακτηρίζεται παγκοσμίως πρωτοπόρα και οικολογική.
  • Την εποχή που οι επενδύσεις θεωρούνται πολυτέλεια και οι επιχειρήσεις σχεδόν καταδικασμένες, εδώ στην άκρη της Ελλάδας και της Ευρώπης, στις Σέρρες, κάποιοι (Β. Κουλτσιάκης και Ε. Τζίμπα) τολμούν και πρωτοπορούν!

  • Η πρώτη καινοτομία έγινε με την παραγωγή σπιρουλίνας ή και «τροφή των αστροναυτών» όπως την είπαν, εδώ στις Σέρρες και πάλι στη Νιγρίτα από τον ίδιο ανήσυχο επενδυτή και επιχειρηματία, που σήμερα έρχεται με την βοήθεια ειδικών επιστημόνων να κάνει τη διαφορά!
  • Το δεύτερο αυτό βήμα, γίνεται με την παραγωγή βιοκαυσίμων από μη βρώσιμα φύκια τύπου σπιρουλίνας, με πρωτοποριακή μέθοδο η οποία επιπλέον δεν παρεμβαίνει και δεν αλλοιώνει την παραγωγή προϊόντων γης, Αφού δεν χρησιμοποιεί χωράφια, αλλά …πισίνες!!
  • Σε έκταση 2 στρεμμάτων και σε 8 συνολικά πισίνες αναπτύσσονται μέσα σε φυσικό νερό κατάλληλης σύνθεσης από το υπέδαφος της Νιγρίτας, η χλωρέλα, η ντουνανιέλα και η νανοχλωρόψις, για να δώσουν με κατάλληλη επεξεργασία με χρήση φωτοβιοριακτόρων τα πολύτιμα καύσιμα!

  • Τα βιοκαύσιμα από φύκια μη βρώσιμα, που καλλιεργούνται ελεγχόμενα και απολύτως βιολογικά, είναι τεχνολογία του μέλλοντος, με μεγάλα περιθώρια ασφαλών και αποδοτικών εφαρμογών σε όλο το εύρος της ανθρώπινης δραστηριότητας και φυσικά με μειωμένη επιβάρυνση στο περιβάλλον.
  • Το ενδιαφέρον καταγράφεται ήδη μεγάλο στις ΗΠΑ από όπου και ξεκίνησε επί Ομπάμα και η προσπάθεια παρασκευής βιοκαυσίμων.
  • Στην Ευρώπη, η αρχή γίνεται από την Ελλάδα και τη Νιγρίτα Σερρών!!

  • Η καινοτόμος δράση, υποστηρίζεται επιστημονικά κυρίως από τον καθηγητή εφαρμοσμένης στη γεωργία ζωολογίας του ΑΠΘ Γιώργο Τσιρόπουλο, που είναι και ενεργό μέλος της Ακαδημίας New York Academy of Sciences,
  • καθώς και τους καθηγητές Νικόλαο Νικολάου  και Χρήστο Παπαδόπουλο με την ομάδα τους από το Τμήμα Τεχνολογίας Πετρελαίου και Φυσικού Αερίου του ΤΕΙ Καβάλας, όπως και από το BIC Σερρών.
  • Το όλο επενδυτικό (ερευνητικό-βιομηχανικό) πρόγραμμα είναι προϋπολογισμού 1 εκ , με τα δικαιώματα παραγωγής να ανήκουν για τα επόμενα 50 χρόνια στους επενδυτές.
  • Μπράβο τους!
ΦΩΤΟ: Α.Π.-Καθρέφτης