«Είναι το Χόγκουαρτς!» είπε ο 16χρονος μπροστά μου κοιτώντας θαμπωμένος γύρω του. «Σε μικρογραφία –σκέφτηκα και συντονίστηκα τόσο αμέσως, που μου φάνηκε πως άκουγα ήδη τα γέλια του Χάρι Πότερ -. Το μαρμάρινο σκαλιστό μινπάρ, σκάλα που οδηγεί στους κοιτώνες των μαθητευόμενων μάγων. Και η κόγχη του μιχράμπ με τους κίονες, πόρτα προς τη μεγάλη αίθουσα της τραπεζαρίας»…
Κόσμος πολύς. Τα μάτια ψηλά στους τρούλους, θαυμασμός, φλας, ικανοποίηση.
Κυρίες και κύριοι, το «Τζαμί των Αλύσεων». Το Ζιντζιρλί Τζαμί! Το αποκατεστημένο οθωμανικό τέμενος που παραδόθηκε στο κοινό, για δημόσια μη λατρευτική χρήση. Πριν από λίγες μέρες. Στολίδι! Θεόκλειστο και απαγορευμένο για μισό και πλέον αιώνα, οι περισσότεροι Σερραίοι γεννήθηκαν βλέποντας μόνο τους εξωτερικούς του τοίχους. Αποθήκη ξυλείας μετά την απελευθέρωση του 1913, αποθήκη του Στρατού στον Β` Παγκόσμιο, αποθήκη του Δήμου μετά. Εγκατάλειψη. Φύτρωσαν χόρτα μέχρι και στη στέγη του.
…Κι ύστερα, μπήκαν οι αρχαιολόγοι! Με ρυθμούς ελληνικού δημοσίου προχώρησαν όλα. Από το 1964 που αγοράστηκε ως ανταλλάξιμο οικόπεδο από το Υπουργείο Προεδρίας της Κυβέρνησης έναντι 440.000 δρχ, πέρασαν 30 χρόνια για να χτυπήσει καλέμι αποκατάστασης τους τοίχους του. Ας είναι καλά το Β` ΚΠΣ και οι άνθρωποι της πόλης που πίστευαν πως ό,τι μας άφησε η οθωμανική περίοδος δεν είναι απειλή, αλλά περιουσία. Περίλαμπρο μνημείο εξαίρετης ακουστικής. Δείγμα φίνας αρχιτεκτονικής της περίφημης σχολής Σινάν.
Χωρίς ιερείς και Δεσπότες έγιναν τα εγκαίνια. Διακριτικά απείχαν. Σιωπηλά τα τελευταία χρόνια παρακολουθούσαν τις φωνές -λίγες αλλά φασαριόζικες- που υποστήριζαν πως «αυτό το τουρκικό, τι δουλειά έχουμε να το αναδείξουμε;».
«Τουρκικό»! Γελάνε οι ιστορικοί. Η Μακεδονία για πέντε αιώνες τμήμα της οθωμανικής αυτοκρατορίας, κι αυτή με δεκάδες εθνότητες στην κυριαρχία της. Ένα μουσουλμανικό Βυζάντιο.
Πολιτικά εγκαίνια για το Ζιντζιρλί «των Αλυσίδων». Με τη Γενική Γραμματέα του ΥΠ.ΠΟ., την Προϊσταμένη αρχαιολόγο και τον Αντιπεριφερειάρχη Σερρών να μιλούν για το λαμπρό οικοδόμημα, την ιστορική και πολιτιστική του αξία, και με τον συγκεντρωμένο κόσμο να αδημονεί να μπει το εσωτερικό του.
Τρεις χιλιάδες επισκέπτες το πρώτο 10ήμερο. Opening με Έκθεση σπάνιων και ανέκδοτων φωτογραφιών από την πόλη των Σερρών πριν την απελευθέρωσή της. Πέρασαν 100 χρόνια από τότε. Πρόσωπα, σπίτια, δρόμοι, δημόσια κτίρια, η ακρόπολη της πόλης ο Κουλάς. Οι επισκέπτες περνούν μπροστά από τις φωτογραφίες ψάχνοντας τη σύγχρονη πόλη, τα σημεία αναφοράς. Χαίρονται τον χώρο. Κάποιοι των δεύτερων -ήντα, θυμούνται παιχνίδια τους μέσα στο τζαμί, όταν παιδιά αυτοί μεγαλειώδες ερείπιο εκείνο, έδεναν ιδανικά για απογευματινά κρυφτό και εξερευνήσεις στον τρομακτικό χώρο των σκιών.
Σήμερα, το κτίριο είναι στο φως. Μολυβδοσκέπαστο, λαμπερό και περιποιημένο. Οι Σέρρες απέκτησαν έναν μοναδικό χώρο πολιτισμού, με τουριστικό ενδιαφέρον.
Χαμογελούμε. Ζωντάνεψε ένα κομμάτι της πόλης. Είναι δικό της. Και Βόλντεμορτ, δεν υπάρχει.
ΦΩΤΟ: Α.Π.-Καθρέφτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου