Πέμπτη 24 Δεκεμβρίου 2015

ΤΑ ΣΑΡΜΑΔΑΚΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΜΟΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ.

Τηγανιά, και σαρμαδάκια με λάχανο και αμπελόφυλλα! Δεν έλειπαν ποτέ από το χριστουγεννιάτικο τραπέζι της οικογένειας ούτε και στα πιό δύσκολα χρόνια της πατρικής φαμίλιας. 
Τα Χριστούγεννα, ακόμη κι όταν τα χρήματα ήταν λιγοστά και τα έξοδα μετρημένα, οι γονείς μας δεν άφηναν ποτέ το σπίτι ανεόρταστο και το τραπέζι λειψό. 
Οι μυρωδιές από την κουζίνα και τα πήγαινε έλα της μητέρας ανάμεσα σε κατσαρόλες και τηγάνια, μας προετοίμαζαν από το πρωί ακόμη για το πολυαναμενόμενο δείπνο, που πάντα ήταν έτοιμο όταν κατάκοποι με τον αδελφό μου, μετρούσαμε πάνω στο κρεβάτι τρισευτυχισμένοι τα "έσοδα" από τα κάλαντα, κι ονειρευόμασταν το παιχνιδάδικο που θα τα καταθέταμε! 

Τον καλύτερο ύπνο κάναμε το βράδυ της παραμονής και μου φαινόταν, με τις τόσες νοστιμιές στο στομάχι μου, πως τα λαμπάκια του δέντρου μας (η τελευταία είκόνα πριν κλείσουν τα βλέφαρα) ζωντάνευαν τα στολίδια που κρεμόταν απ' τα ψεύτικα κλαδιά, στήνοντας χορό με όλες τις νεράιδες των παραμυθιών που ήξερα...! ......



...Σήμερα, τα σαρμαδάκια μου έγιναν υπέροχα φίλοι μου. :Demoticon grin

Τα παιδιά μου άδειασαν τα πιάτα τους και βλέποντάς τα τώρα να κουρνιάζουν γαλήνια στις πολυθρόνες απολαμβάνοντας την οικογενειακή ατμόσφαιρα και συντροφιά, πείθομαι οτι το πνεύμα των Χριστουγέννων υπάρχει, και τρυπώνει στα σπιτικά μας ξεμυτίζοντας κάτω από τις πιατέλες με τα ντολμαδάκια και τις τηγανητές χοιρινές μπουκίτσες! 
emoticon gri:D 

Υγεία σας εύχομαι και Χρόνια Πολλά! 

Α.Π. emoticon heart

Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2015

ΠΟΥ ΚΑΤΑΛΗΓΟΥΝ ΟΙ GENIUS ΜΑΘΗΤΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ;

Μου έλεγε προχθές φίλος εκπαιδευτικός για μαθητή του, πως στην πολυετή καριέρα του δεν συνάντησε τόσο ιδιαίτερο 15χρονο. 

Πέρα από τις συνεχείς διακρίσεις σε εθνικούς και ευρωπαικούς διαγωνισμούς Φυσικής, Μαθηματικών και Ρομποτικής, τις προάλλες παρουσίασε-δίδαξε σε καθηγητές Λυκείου ειδικά θέματα Φυσικής και Πληροφορικής και εντυπωσίασε!! 


Σκέψεις μου: 
--> Η χώρα μας έχει και λειτουργεί δομές και φορείς για την εκπαίδευση, ένταξη και φροντίδα των ατόμων με ΕΙΔΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣΚαι ορθώς.
--> ΔΕΝ διαθέτει όμως καμία δομή και δεν έχει κάνει επίσης καμία πρόβλεψη, για τα άτομα (κυρίως παιδιά και εφήβους) με ΕΙΔΙΚΕΣ ΙΚΑΝΟΤΗΤΕΣ

Αυτά δλδ που μπορεί να φοιτούν στο Γυμνάσιο ή και στο Δημοτικό ακόμη αλλά η αντίληψή τους, τα ταλέντα τους και οι γνώσεις τους υπερβαίνουν κατά πολύ τα στάνταρτς της βιολογικής τους ηλικίας.

---> Θλίβομαι
επειδή τα παιδιά αυτά χάνονται στο χωνευτήρι της υποχρεωτικής εκπαίδευσης της χώρας μας και συνθλίβονται εξαναγκαζόμενα να ακολουθήσουν τους ρυθμούς του ΜΕΣΟΥ OΡΟΥ, ενώ θα μπορούσαν να πετάξουν με τους δικούς τους, να εξελιχθούν και να χορτάσουν την πείνα του ταλέντου τους σε πιό κατάλληλες γι' αυτά εκπαιδευτικές δομές. Και να δοξάσουν στην ώρα τους, την Επιστήμη, τις Τέχνες και τη χώρα μας!


--->Δυστυχώς, η Ελλάδα στέλνει τα καλύτερα μυαλά της έξω, ενώ εδώ και 100 χρόνια ψάχνει το "βέλτιστο εκπαιδευτικό σύστημα", που όμως ακόμη δεν βρήκε...!!  


Κείμενο: Α.Π 
emoticon unsure

Σάββατο 19 Δεκεμβρίου 2015

Ο,ΤΙ ΠΑΡΑΓΕΙ Η ΣΕΡΡΑΙΚΗ ΓΗ.

Προιόντα της Σερραικής Γης σε αφθονία.
Συσκευασμένα και μη, βιολογικά και συμβατικά, όλα με το άρωμα της φροντίδας του παραγωγού, που τα φέρνει κατ' ευθείαν στο τραπέζι μας.



"Η γή μας", είναι ένα νέο κατάστημα με χαρακτήρα εκθετηρίου-πωλητήριου, στο κέντρο των Σερρών (γωνία Δυτ Θράκης και Δημογερόντων), που δημιουργήθηκε με πρωτοβουλία της Έλενας Φαρδέλλα η οποία πάντα ανήσυχη επιχειρηματικά, προτείνει φρέσκες και ενδιαφέρουσες ιδέες.

Μαζί με τον Κώστα Γκόφη, άνοιξαν λοιπόν έναν χώρο όπου ο καταναλωτής μπορεί να βρεί και να αγοράσει ό,τι παράγεται στις Σέρρες, σε τιμές παραγωγού ή και από τον ίδιο τον παραγωγό, μιά και δίνεται ΚΑΙ αυτή η δυνατότητα.

Την περασμένη Πέμπτη έγιναν τα εγκαίνια του πωλητηρίου.
Στην εκδήλωση σπουδαστές του ΙΕΚ Μαγειρικής των Σερρών, παρασκεύασαν νόστιμα εδέσματα από τα προιόντα, ενώ ο κόσμος συνοδεία ευχάριστης μουσικής είχε την ευκαιρία να γνωρίσει από κοντά τις νοστιμιές της γής μας.

Καλές δουλειές!


Α.Π. 

Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2015

ΚΕΦΤΕΔΑΚΙΑ ΜΕ Türkan Şoray!


Κάθε που μυρίζω τηγανητούς κεφτέδες, είναι καλοκαιρινό σούρουπο, η μητέρα μου φοράει δροσερό φόρεμα, με κρατάει από το χέρι και βγάζουμε εισιτήρια στο "Τιτάνια". 

Από την τσάντα της αναδύεται η μυρωδιά που μου υπόσχεται πως καθόλου δεν πειράζει που δεν καταλαβαίνω τα τούρκικα και δεν θα προλαβαίνω να διαβάσω τί λέει αυτη η ξανθιά Χούλια που μου αρέσει πολύ και καμιά φορά κάνει την κυρα-Λόλα να βγάζει το σιδερωμένο μαντήλι από την τσάντα-καντίνα με κείνον τον εντυπωσιακό τοκά για κούμπωμα.

Τα ...αμάσητα "Προσεχώς" ακολουθούσαν τα "2 Εργα 2", με τις τσάντες να ανοίγουν η καθε μιά σαν Κέρας της Αμάλθειας και τα μοσχομυριστά να ξεκινούν την λιγωτική τους πορεία. Όλα τα σαγόνια κινούμενα, όλα τα μάτια καρφωμένα. 




Επί τέσσερις ώρες, η Κότσιγιτ και η Τουρκάν Σοράι με τα ερωτικά τους δράματα πάλευαν στο πανί με όλα τα συναισθήματα και με όλες τις γκαντεμιές της ζωής μέχρι να δικαιωθεί η αγάπη, να νικηθούν οι αντίζηλές τους και να φύγουν αυτές με τους όμορφους συμπρωταγωνιστές τους προςτο ηλιοβασίλεμα, και το κοινό για το φτωχικό του, σκασμένο στον κεφτέ και πλουσιότερο κατά δύο τόνους ρομαντισμό!


Δεν θυμάμαι κανένα από τα έργα που είδαμε. 


Μόνο τα κεφτεδάκια που με το ζυμωτό ψωμί, απογείωναν εκείνα τα απογεύματά μου στις πάνινες καρέκλες (κι άλλες φορές κάτω στα χαλίκια παίζοντας) του θερινού σινεμά. 

Τους απλούς κεφτέδες από το τηγάνι μας και τους σκορδάτους κεφτέδες της πόντιας κυρα-Ελπίδας που παρακολουθούσε αγκαζέ με τη μαμά τις ταινίες και με κερνούσε την μαγειρική της ώσπου έφτανα να ναρκωθώ απ' τό πολύ φαί (εγώ, ο άφαγος καημός της μάνας μου!) και να γέρνω στα μητρικά γόνατα, μόλις προλαβαίνοντας να τινάξω τα ψίχουλα απ' το φουστάνι μου πριν ο Μορφέας  με νανουρίσει τουρκιστί... 

....... 

Πριν από μερικά χρόνια κάνοντας βόλτα με την οικογένεια στο Ταξίμ στην Πόλη, βρέθηκαμε σε ξαφνικό συνωστισμό έξω από ένα δισκάδικο. 

Η Τουρκάν Σοράι όμορφη και πληθωρική στα 70 της, βγήκε από το παράθυρο του παταριού για να χαιρετήσει τον κόσμο που την δόξαζε από κάτω. Τα παιδιά μου δεν είχαν ιδέα γιατί αποσβολώθηκα. ... 
Οι ιστορίες που είπαμε αργότερα τρώγοντας (δεν υπάρχει καλύτερο φαί από της Κωνσταντινούπολης), έκαναν το γεύμα μας νοστιμότερο (πόσο πιό?) και γελαστό! 

Αχ βρε Χούλια!! :D

Α.Π.
emoticon grin

Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου 2015

ΕΙΔΟΜΕΝΗ: ΠΟΙΝΙΚΑ ΑΔΙΚΗΜΑΤΑ ΔΙΑΠΡΑΤΤΟΥΝ ΚΑΠΟΙΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

--Η θέση μου είναι σταθερή και καθαρή επί τέτοιων θεμάτων. 
Να εφαρμοστούν οι νόμοι. 

--Στην Ειδομένη, μερίδα μεταναστών (δεν μιλώ για πρόσφυγες) ΠΑΡΑΝΟΜΕΙ απροκάλυπτα, προβαίνοντας ακόμη και σε πράξεις ενδυνάμει απειλητικές και για τους ίδιους τους εθελοντές που ήταν εκεί μήνες ολόκληρους, προς εξυπηρέτηση, σίτιση και φροντίδα τους.

--Υπάρχουν αλλοδαποί μετανάστες που εδώ και δύο μέρες καταστρέφουν δημόσια περιουσία (ρήμαξαν τον καταυλισμό και τον εξοπλισμό του και μεγάλο τμήμα των εγκαταστάσεων και των βαγονιών της ΤΡΑΙΝΟΣΕ), παρακωλύουν εθνικές συγκοινωνίες (δεκάδες τα εγκλωβισμένα φορτία με χιλιάδες ευρώ επιβάρυνση στους μεταφορείς), ενώ με πετροπόλεμο τραυματίζουν άνδρες της ΕΛΑΣ και αλλοεθνείς τους συνεγκλωβισμένους στην Ειδομένη. 

--Αν λοιπόν υπάρχει ακόμη κράτος που λέγεται Ελλάδα, με κυβέρνηση, διοίκηση και επικράτεια, ας εφαρμοστούν οι ΝΟΜΟΙ. 


--Η Αλληλεγγύη μας προς τα θύματα πολέμου, δεν περιλαμβάνει άσυλο, σιωπητήριο και ανοχή σε παρανομούντες, καταστροφείς και εκφοβιστές... 


--Να αφαιρεθεί από τους ταραξίες η δυνατότητα να εκθέτουν και να προβοκάρουν με τις πράξεις τους, τους διερχόμενους από την Ειδομένη καταγεγραμμένους πρόσφυγες, από τους οποίους επιπλέον με την βλακεία τους στερούν την τροφη, την προστασία, την ένδυση και την περίθαλψη. 


--Ας αναρωτηθούν όσοι τους παρασέρνουν στο ασχημονείν. Γιατί να θέλουν ΤΕΤΟΙΟΥΣ μετανάστες(?) η Ευρώπη και η χώρα μας? 


Α.Π.

Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου 2015

ΕΙΔΟΜΕΝΗ: ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΑΝ ΤΟΝ ΚΑΤΑΥΛΙΣΜΟ

Η κατάσταση στην Ειδομένη, δεν προοιωνίζεται τίποτε καλό. Η παντελής απουσία του κράτους μας στην εποπτεία, οργάνωση, έλεγχο και καθοδήγηση των εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων που πέρασαν από κει, τώρα αποδεικνύεται εγκληματική. 


Οι μη επιλέξιμοι για διέλευση (Ιρανοί, Πακιστανοί, Μαροκινοί και άλλοι Αφρικανοί) ΕΜΠΟΔΙΖΟΥΝ πιά ΚΑΙ τους δικαιούχους ελεύθερης διέλευσης (από εμπόλεμες περιοχές της Συρίας, του Αφγανιστάν και του Ιρακ), να περάσουν στη FΥROM. 

Εκαψαν, διέλυσαν και κατέστρεψαν ΚΑΘΕ εγκατάσταση στο Κέντρο Φιλοξενίας. Χιλιάδες ευρώ, εξανεμίστηκαν. Οι εθελοντές που τους προμήθευαν με φαγητο και τα απαραίτητα, έχουν φύγει τρομοκρατημένοι (αν και κάποιων ξένων ομάδων με αναρχοαυτόνομη ταυτότητα, ίσως θα έπρεπε να είχε ελεγχθεί το έργο τους εκεί). 




Τώρα, οι πρόσφυγες και οι μετανάστες είναι ΜΟΝΟΙ τους στην Ειδομένη, χωρίς καταλύματα, γιατρούς, τροφή, βοήθεια, ενώ είναι γνωστό οτι έχουν θέματα ανοιχτά για πετροπόλεμο ΚΑΙ μεταξύ τους. 

--Ερώτηση: Θα έφτανε ως εδώ το πράγμα, ΑΝ η χώρα μας δεν άφηνε τα πράγματα "στην τύχη τους"?... 

Α.Π.

Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2015

ΕΙΔΟΜΕΝΗ: ΑΛΛΟΙ ΛΕΡΩΝΟΥΝ, ΑΛΛΟΙ ΚΑΘΑΡΙΖΟΥΝ.

Θα το γράψω, ΚΑΙ επειδή δεν αντέχω να μην το κάνω, ΚΑΙ επειδή πρέπει. 

---
Η βρωμιά και τα σκουπίδια στην Ειδομένη, στο Κέντρο Προσωρινής "Φιλοξενίας" (βάζω τα εισαγωγικά επειδή για τέντες πρόκειται, όχι μόνο χωρίς εξοπλισμό αλλά ούτε καν ...πάτωμα) των διερχόμενων Προσφύγων και Μεταναστών, είναι κάτι που ο καθένας βλέπει με το "καλημέρα". [Είχα κάνει εκτενή αναφορά στο ρεπορτάζ μου προ μηνός. Βλπ εδώ: http://kathrefti.blogspot.gr/2015/10/blog-post_25.html ].

---Οι συνάδελφοί μου τις τελευταίες μέρες, μεταδίδουν από κεί πως Ομάδες Εθελοντών (αχ αν δεν ήταν κι αυτοί...) ακόμη κι από το εξωτερικό, έρχονται και καθαρίζουν τον τόπο απ' τα σκουπίδια (μιλάμε για τόνους, όχι αστεία... Απερίγραπτη κατάσταση), τα οποία όμως τα ξαναβλέπεις αμέσως παντού!

---Λοιπόν, για να μιλήσουμε καθαρά. Η "χωματερή" της Ειδομένης, δημιουργήθηκε από τους διερχόμενους. Αν και αδυνατώ να κατανοήσω τον λόγο που πετούν σακούλες, συσκευασίες τροφών, μπουκάλια, ρούχα, παπούτσια, παιχνίδια κλπ στο χώμα και στις λάσπες (τη στιγμή μάλιστα που υπάρχουν παντού μαύρες σακούλες σκουπιδιών...) ... δέχομαι πως οι άνθρωποι δεν έχουν το νού τους. Από πόλεμο και τρόμο έρχονται, από απερίγραπτη ταλαιπωρία, να περάσουν τα σύνορα θέλουν το γρηγορότερο, να φύγουν...

---ΟΜΩΣ. Τώρα που το Κέντρο της Ειδομένης έχει πιά "μόνιμους κατοίκους" (μιά βδομάδα είναι εκεί όσοι δεν περνούν στη FYROM), ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΛΟΓΟ περιμένουν από τους ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ να τους καθαρίσουν τον τόπο όπου κάθονται, κοιμούνται, παίζουν τα παιδιά τους, περνούν τη μέρα τους? 
Χωρίς τους αλληλέγγυους Έλληνες, είναι γνωστό πως όχι σκηνές, αδιάβροχα, κουβέρτες κλπ δεν θα είχαν ΔΩΡΕΑΝ οι άνθρωποι, αλλά ούτε καν μιά φρυγανιά, ούτε ένα κυπελάκι τσάι (δεν μιλάω για φαγητό)...

--- ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΛΟΙΠΟΝ να τους έβλεπα (με παράπονο το λέω όχι με θυμό), όχι μόνο να μην λερώνουν, αλλά και να βοηθούν όσους έρχονται εθελοντικά να καθαρίσουν. 

Από σεβασμό στη χώρα που τους υποδέχτηκε και στους ανθρώπους της, που παρά την κρίση και την οικονομική κατάντια τους, έδωσαν και δίνουν από το υστέρημα του πορτοφολιού και του χρόνου τους, για να συμπαρασταθούν. Έμπρακτα.


Αυτά είχα να πω. Με αμείωτο φυσικά και εκπεφρασμένο, το αίσθημα αλληλεγγύης. 

Α.Π.

Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2015

Η ΧΑΡΑ ΔΕΝ ΑΦΗΝΕΙ ΤΗΝ ΒΟΣΝΙΑ ΝΑ ΚΡΥΦΤΕΙ...

Οι Βόσνιοι φίλαθλοι προχθές, όχι μόνο αρνήθηκαν να τηρήσουν σιγή στη μνήμη των αθώων θυμάτων του Παρισιού, ως καταδίκη του φανατισμού, της τρομοκρατίας και των τυφλών επιθέσεων των Τζιχαντιστών, 
αλλά απαξίωσαν χιουγάροντας από τις κερκίδες την σχετική πράξη των παικτών της Εθνικής Ιρλανδίας


Για να ξέρουμε τί έχουμε δίπλα μας:

---> Η Βοσνία (-Ερζεγοβίνη), είναι το μόνο Μουσουλμανικό κράτος της Ευρώπης (4εκ πληθυσμός, 45% μουσουλμάνοι, -όλοι οι Βόσνιοι-), με υπογεγραμμένη Συμφωνία σύνδεσης με την Ε.Ε. 

---> Στη Βοσνία έχουν επενδυθεί μέχρι τώρα Σαουδαραβικά κεφάλαια άνω των 3 δις. (γνωστή η στήριξη της Σ.Α. και των λοιπών χωρών του Κόλπου στον ISIS). 


---> Η Βοσνία θεωρείται (με αποδείξεις φυσικά) οτι αποτελεί "εξαγωγέα Τζιχαντιστών" (τουλάχιστον 300 οι Βόσνιοι που πολεμάνε με το Ισλαμικό Κράτος), ενώ πριν από μερικούς μήνες (Ιούλιο 2015) η Βρετανική Mirror δημοσίευσε φωτό από στρατόπεδο εκπαίδευσης τζιχαντιστών, εκεί.  

‪#‎War‬

Α.Π.

ΧΡ. ΧΩΜΕΝΙΔΗΣ- ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕ ΤΗΝ "ΝΙΚΗ" ΤΟΥ



Ηταν μιά ωραία βραδιά με πολύ συζήτηση, με αφορμές που έδωσε η "Νίκη" του. 


Είχα να δω τον Χρήστο Χωμενίδη από το 1995 όταν τον καλέσαμε ως Ραδιόφωνο για την παρουσίαση του δεύτερου βιβλίου του. Ηταν τότε ο νέος συγγραφέας που ολοι μιλούσαν γι΄αυτόν και θυμάμαι πως ενθουσίασε το κοινό. 


Χθες, καλεσμένος του Public ήρθε στις Σέρρες 20 χρόνια μετά, ως κάτοχος πια του Βραβείου Μυθιστορήματος 2015, να μιλήσει για το τελευταίο του βιβλίο που αποτυπώνει μέσα από την ιστορία της μητέρας του, την Ιστορία της Ελλάδας στον 20ό αι. 




Κουβεντιάσαμε για πολλά στην μικρή έξοδο που κάναμε μετά την εκδήλωση. Για πολιτική, τρομοκρατία, ανθρώπινες σχέσεις, βιβλία, κρασιά και φαγητό για να καταλήξουμε μεταμεσονύκτια στο αποστακτήριο φίλων στον Νέο Σκοπό, για δεύτερο γύρο φιλοξενίας. 




Ευχαριστούμε το Public Σερρών και τους ανθρώπους του για την πρωτοβουλία της εκδήλωσης και τον συγγραφέα για τα βιβλία του. 
Στο επανιδείν! 

em

Κ

oticon grin
 

Κείμενο - φωτό: Α.Π.  

Δευτέρα 16 Νοεμβρίου 2015

ΤΟ ΠΑΡΙΣΙ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΑΝΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ


"Γιατί βάζεις αυτή κι όχι την άλλη, γιατί πονάς γι' αυτούς κι όχι για τους άλλους, γιατί δεν βάζεις ελληνική, γιατί δεν κλαίς για την Κένυα, γιατί για την Συρία?..."...



Λοιπόν: Όποιος πίσω από την σημαία της Γαλλίας, δεν βλέπει και τις σημαίες των άλλων χωρών που μέτρησαν και μετρούν εκατόμβες αθώων από τον θρησκευτικό φανατισμό, είναι τυφλός και ρίχνει νερό στον μύλο αυτών που προκαλούν τις αιματοχυσίες. 

Το Παρίσι έγινε η αιτία και η αφορμή για τους ευρωπαίους, να συνειδητοποιήσουν οτι ο πόλεμος με τους παρανοικούς δεν αφορά μιά μακρινή Βυρητό, μιά Γκαμπόρου καπου στην Νιγηρία ή μιά άγνωστη Μπουϊνάκσκ στη Ρωσία..., αλλά ΚΑΙ αυτούς. 

Το Παρίσι είναι η ευκαιρία όλων μας να δούμε χωρίς παραμορφωτικούς φακούς τις συνέπειες ενός ΠΟΛΕΜΟΥ που εμπλέκει σε θανατηφόρο εναγκαλισμό θρησκείες και χρήμα, με θύματα ΟΛΟΥΣ μας. 

Κλαίω για τους αθώους του Παρισιού, θρηνώ μαζί και για τους νεκρούς στη Ράκα... 

Εχθρός μας είναι η παράνοια και ο φανατισμός. 
Οι αθώοι νεκροί, δεν έχουν εθνικότητα. ‪#‎War‬

--------------------------------

Αίμα και πτώματα παντού. Οι Γάλλοι βομβαρδίζουν την Ράκα. Δεν γίνεται να χαρεί κανείς για τα θύματα. Οι περισσότεροι νεκροί είναι πολίτες που σίγουρα ποτέ τους δεν θα γινόταν "Μαχητές του ISIS", ούτε Καμικάζι και "Μαύρες χήρες" ζωσμένοι με εκρηκτικά ανάμεσα σε ανύποπτους στο Παρίσι, στη Βυρητό, στη Νέα Υόρκη... 

Είναι πόλεμος... Πόλεμος που τον ξεκινησαν τρελοί και φανατικοί, οπλισμένοι από τους δυτικούς, που πληρώθηκαν με πετροδόλαρα, και που τώρα σκοτώνουν τους ίδιους τους τους πελάτες... 

Ζούμε την κατάρρευση του Πολιτισμού που δημιουργήσαμε τα τελευταία 500 χρόνια. Η ισορροπία θα αργήσει. 

Θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε με τον τρόμο? Πώς? ... 

‪#‎War‬

Α.Π.

Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2015

PARIS ATTACK: ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΛΕΜΟ




Οταν μιά χώρα ΚΛΕΙΝΕΙ τα σύνορά της, σημαίνει πως είναι σε μεγάλο κίνδυνο. Σε πολεμική απειλή! 





Μετά από αυτό το σοκαριστικό, το ΜΑΚΕΛΕΙΟ, που εξελίσσεται σήμερα από τις 8.30μμ στο Παρίσι, μία είναι η βεβαιότητα: ΠΟΥΘΕΝΑ στην Ευρώπη ΔΕΝ υπάρχει ασφάλεια. 

Μιά χούφτα άρρωστα φανατικών Ισλαμιστών στη Μέση Ανατολή, σπέρνει τον τρόμο σε όλη την υφήλιο, γεμίζοντάς την με πτώματα ανύποπτων και αθώων ανθρώπων... Η παράνοια του θρησκευτικού φανατισμού. 



Επαναλαμβάνω κάτι που είχα γράψει και παλαιότερα: ΜΟΝΟ οι ιδιοι οι Μουσουλμάνοι, το επίσημο και νηφάλιο Ισλάμ, μπορεί να λυτρώσει την ανθρωπότητα από τους μακελάρηδες. Μαζί με τους ηγέτες των άλλων θρησκειών. 
‪#‎Τρομοκρατία‬ ... ‪#‎Paris_Terror_Attacks‬


---------------------------

Θυμίζω πως οι Σύριοι πρόσφυγες που ρισκάρουν τη ζωή τους και τα παιδιά τους για να φύγουν από τη χώρα τους, 
εξαιτίας του εγκληματικού ISIS το κάνουν. ΚΑΙ του τύρανου Ασαντ. 
3εκ. άνθρωποι (από τα 23 της Συρίας που παραμένουν στη χώρα τους), οικογένειες, περιπλανώνται αναζητώντας ασφάλεια, χωρίς πατρίδα, σε καταυλισμούς της χειμωνιατικης Ευρώπης, χωρίς δουλειά και μέλλον, ξένοι παντού, ... 



Τώρα η ευρωπαική ακροδεξιά (χμμ... και άλλοι... emoticon unsure ) που ποτίζει τον ρατσισμό και την ξενοφοβία, θα τους φορτώσει και τη ρετσινιά του τρομοκράτη. ...
Όμως οι μακελάρηδες του Charlie Hebdo, ήταν Γάλλοι πολίτες, γεννημένοι και αναθρεμένοι στο Παρίσι.
Ας περιμένουμε τις ταυτότητες και των χθεσινών... 


---Το κακό έχει ρίζα: Τον θρησκευτικό φανατισμό. 

Και πρόσφορο έδαφος για να ψηλώσει: Τις Μερκελικές πολιτικές που φτωχοποίησαν κι άλλο τους φτωχότερους της Ευρώπης. 
Κρίμα που θα γίνουμε συντηρητικότεροι ... --- 
‪#‎ParisAttacks‬ 




------------------------------
Εγραφα προ καιρού και το ξανάγραψα πριν κάποιες ώρες με αφορμή το μακελειό στο Παρίσι, πως οι παρανοικοί φανατικοί του ISIS θα μπορούσαν να ελεγχθούν, αν το επίσημο και νηφάλιο Ισλάμ, αναλάμβανε δράση. Καταδίκη, διαφώτιση των μουσουλμάνων, εκστρατεία ειρήνης.... 


...Κι ύστερα σκέφτομαι πως το Ισλάμ δεν έχει "Πάπα" και "Οικουμενικό Πατριάρχη", ισχυρή δλδ και προσωποποιημένη θρησκευτική ηγεσία που να ελέγχει και να καθοδηγεί το σύνολο του ποιμνίου... 
Πολλοί οι ιερωμένοι, με δική του εξήγηση για το Κοράνι ο καθένας, ανταγωνισμοί για εξουσία και ηγεσία, πάθος για επικράτηση και δύναμη... 



Δεν τρέφω πιά ελπίδες. 

Ίσως μόνο η στρατιωτική παρέμβαση της Δύσης (και της Ανατολής) να δώσει λύση. 

... Αλλά πάλι αίμα? Πάλι όπλα και εμπόριο? Πάλι βία? ... Θλίβομαι και φοβάμαι... 
‪#‎ISIS_murders‬ 



Α.Π.


Πέμπτη 5 Νοεμβρίου 2015

ΤΑ ΠΛΕΚΤΑ ΜΑΣ ΕΦΥΓΑΝ ΓΙΑ ΜΥΤΙΛΗΝΗ


Και ήρθε η ώρα τα πλεκτά μας, να φύγουν στην Μυτιλήνη!! 
Τα πακετάραμε, τα καταμετρήσαμε και τα παραδώσαμε στην "Γενική Ταχυδρομική Σερρών" (Ευχαριστούμε πολύυυυ για την ΔΩΡΕΑΝ μεταφορά τους), για να τα παραλάβει η εθελοντική Ομάδα "Ηλιαχτίδα" και να βρούν τον προοροσμό τους: Να ζεστάνουν και να προστατέψουν τα προσφυγόπουλα. 
Η αγάπη μας, μπήκε στα κιβώτια μαζί με τα σκουφάκια και τα κασκόλ. emoticon grin emoticon heart 


Για την Ομάδα "Πλέκουμε Αλληλεγγύη": 
Χριστίνα Γρηγοροπούλου΄,Ευαγγελια ΤολαAthina PanagiotoyXrysa Xaristeπόπη παπούδαMaria PerdetziElsa Zagali, Ariadni Papafotiou 









Κείμενο- Φωτό Α.Π.


Πέμπτη 29 Οκτωβρίου 2015

ΝΟΜΙΜΑ ΝΑ ΤΑΞΙΔΕΥΟΥΝ ΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ -Φτάνει πιά το έγκλημα-

ΟΙ θάλασσές μας είναι για χαρές, μπάνια, ψαρέματα, σερφαρίσματα και πλόες. Όχι τάφοι. 
Ας μην συνηθίσουμε στις εικόνες των πνιγμένων προσφυγόπουλων και των νεκρών γονιών τους.... 

--Να σταματήσει η λαθραία μεταφορά τους και ο μαύρος πλουτισμός των μεταφορέων τους (οι Τούρκοι θησαύρισαν). 

--Να καταργηθούν οι βίζες ή να συντομεύσει η διαδικασία έκδοσής τους για τους κατοίκους εμπόλεμων περιοχών. Να μπορούν νόμιμα να φεύγουν από τη χώρα τους, όσοι και για όπου επιθυμούν (με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Με εισιτήρια, όχι με παράνομα χρυσοπληρωμένα φουσκωτά- σκυλοπνίχτες). 

--Να αποφασίσει ο ΟΗΕ πόσους πρόσφυγες θα απορροφήσει κάθε χώρα υποδοχής (ας κάνει μιά φορά κάτι κι αυτός ο διακοσμητικός). 

.......... ‪#‎Απελπισία‬ ..... 

Κείμενο: Α.Π. 

Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2015

ΟΣΑ ΕΙΔΑ ΣΤΗΝ ΕΙΔΟΜΕΝΗ. Πρόσφυγες σε διέλευση.


Σάββατο 24 Οκτωβρίου - Ειδομένη Κιλκίς
Αφιξη προσφύγων στο Κέντρο Προσωρινής Φιλοξενίας. 

Σύνολο αφιχθέντων 24ώρου: 12.000 άνθρωποι. 
-----------------------
Κουβαλούν τα παιδιά τους. Μπαγάζια δεν έχουν κατεβαίνοντας από τα λεωφορεία.
Καταφτάνουν κάθε λεπτό στον καταυλισμό της Ειδομένης στα ελληνοσκοπιανα σύνορα, από τον Πειραιά, την Αθήνα, την Καβάλα, τον Βόλο, τη Θεσσαλονίκη. Απ' όπου τους ξεφορτώνουν τα καράβια.


Σιωπηλοί, ήρεμοι, στη σειρά.
Δείχνουν να νιώθουν ασφαλείς. Κουρασμένοι, αβέβαιοι, αλλά τουλάχιστον στεγνοί και όλοι μαζί! (Αχ Αιλάν!...).
Ο αρχηγός της ομάδας τους παίρνει νούμερο και οδηγούνται στην πρώτη τέντα. Οι εθελοντές, τους προσφέρουν φαγητό.
Ξηρά τροφή ή μαγειρεμένο. Νερό, τσάι ζεστό. Γονείς, παιδιά, νεαροί παίρνουν τη μερίδα τους. Ήσυχοι, τηρούν την προτεραιότητα.

Στη δεύτερη τέντα ένα σακίδιο με τα απαραίτητα. Είδη προσωπικής υγιεινής, καμιά κονσέρβα. Απλώνονται χέρια. -"Και σε μένα, και σε μένα"...
Ελάχιστες οι λέξεις στα Αγγλικά. Ακούγονται Συριακά και Αφγανικά. Όμως για το "δώσε, το χρειάζομαι", αρκεί ένα νεύμα κι ένας ήχος σε όποια γλώσσα...




Οι "Γιατροί χωρίς Σύνορα" και οι "Γιατροί του Κόσμου" είναι παντού. Με δικές τους τέντες, δικό τους υλικό, εθελοντές παρόντες. Ο Ερυθρός Σταυρός,  η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες, εθελοντικές Ομάδας και ΜΚΥΟ, όλοι εκεί.  Καθημερινά, με 24ωρες βάρδιες.

Πήγα στην Ειδομένη για το ρεπορτάζ. Για να δω με τα μάτια μου τί γίνεται στον Σταθμό αυτόν, λίγα μέτρα από το συρματόπλεγμα που χωρίζει τη χώρα μας από την FYROM, κάτω από τις τέντες προσωρινής φιλοξενίας των δεκάδων χιλιάδων προσφύγων που φτάνουν ως εδώ, με προορισμό τον ευρωπαικό βορά.
Πήγα να μετρήσω τις αλήθειες.

Παιδιά παντού. Το χθεσινό Σάββατο ο ήλιος ήταν ψηλά και καθαρός. Ο νοτιάς βοηθούσε. Τόλεγες και καλοκαιράκι. Ούτε βροχή, ούτε κρύο.

Είχα μαζί μου τις δυό σακούλες με τα κουλούρια που μου έδωσε το πρωί ο Δημήτρης ο οπωροπώλης.
"Πού πας" με ρώτησε. -"Στην Ειδομένη στον καταυλισμό των προσφύγων" - "Περίμενε. Πάρε αυτά τα κουλούρια. Δώστα στα παιδιά"...

Μιά οικογένεια μόλις κατέβηκε από το λεωφορείο. Είχε τέσσερα κι ένα λεχούδι στην αγκαλιά. Προσέφερα, πήραν μόνο μετά από νεύμα της μητέρας που με ευχαρίστησε με χαμόγελο.
Το ίδιο κι ένας πατέρας με τα τρία του παιδιά. Σύριοι.
Δύο Αφγανάκια παρακάτω, πήραν με λαχτάρα τα δικά τους...
Δημήτρη, έπιασαν τόπο τα κουλούρια σου, να ξέρεις... Χιλιάδες να ήταν, δεν θα έφταναν!


Παντού επιγραφές στα αραβικά, και στα Αγγλικά. Διευκολύνουν.
"Νερό", "Προς WC", "Ιατρείο"...
Πάνω από 200 περιστατικά χρειάστηκαν ιατρική συνδρομή μέσα στο περασμένο 24ωρο. Χιλιάδες μερίδες φαγητού μοιράστηκαν, ρούχα, κουβέρτες, αδιάβροχα...


Με βλέπουν να φωτογραφίζω. Άλλοι κάνουν το σήμα της νίκης, άλλοι κοιτούν με ενδιαφέρον την μηχανή μου, μερικοί αδιαφορούν, κάποιες νεαρές γυναίκες με μαντήλες καλύπτουν το πρόσωπό τους ή γυρνούν από την άλλη μεριά. Τα παιδιά, χαμογελούν.



Στις τεράστιες σκηνές των 200 ατόμων που έστησε η Ύπατη Αρμοστεία είναι βαριά η μυρουδιά.  Οι άνθρωποι κάθονται κάτω στο πλαστικό πάτωμα. Γύρω τους τα παιδιά τους, η παρέα τους. Τρώνε ή τακτοποιούν πράγματα στα σακίδια που τους δόθηκαν. Άλλοι, δοκιμάζουν ρούχα ή παπούτσια που πήραν από τους πάγκους των Οργανώσεων.


Οι κούτες με τα συγκεντρωμενα ρούχα βρίσκονται σε συγκεκριμένα σημεία. Οι εθελοντές αραδιάζουν το υλικό σε πάγκους ή στο χώμα.
Οι πρόσφυγες βλέπουν τί χρειάζονται από τα διαθέσιμα και το ζητούν.



Μπλούζες, σκουφιά, κάλτσες, κουβέρτες, παντελόνια, μπουφάν. Δωρεές πολιτών που οι εθελοντές μεταφέρουν από παντού ως την Ειδομένη, για τις ανάγκες των φιλοξενούμενων στον Καταυλισμό.
Ήρωες, ξαναλέω. Ετερόκλητοι, άγνωστοι μεταξύ τους οι περισσότεροι μέχρι να τους ενώσουν οι πρόσφυγες, η ανιδιοτέλεια και η διάθεση για προσφορά. Όλη η οργάνωση και εξυπηρέτηση του καταυλισμού, πάνω τους στηρίζεται.


Όμως.... 
Εξω από τις σκηνές, σκουπίδια παντού.
Πλαστικές σακούλες και στραπατσαρισμένα μπουκάλια ριγμένα ολόγυρα. Σχεδόν δεν φαίνεται το χώμα. Οι κάδοι γεμάτοι αλλά οι μαύρες σακούλες απορριμμάτων που κρεμούν πυκνά οι καθαριστές του καταυλισμού, άδειες.
Μοιάζει με χωματερή. Οι πρόσφυγες δεν δείχνουν να ενοχλούνται. Κάθονται, περπατούν πάνω στα πλαστικά σκουπίδια, που άλλοι ή και η ίδιοι πέταξαν πριν λίγο...
Ίδια η κατάσταση και στο δρομάκι ως το σημείο εξόδου προς τα Σκόπια, ίδια και στον δρόμο από την Ειδομένη ως τον καταυλισμό. Πλαστικές σακούλες και μπουκάλια, κάποια ρούχα και παπούτσια πεταμένα παντού. Ασχημη εικόνα, κακή η εντύπωση...


Προσπαθώ να εστιάσω στα θετικά του Καταυλισμού που είναι ο καλύτερα οργανωμένος της χώρας αλλά δεν γίνεται να ξεπεράσω την εικόνα του σκουπιδαριού γύρω. ...Σίγουρα κάτι καλύτερο θα μπορούσε να γίνει...


Λίγο παραπέρα από την σκηνή του Ερυθρού Σταυρού, ένα ΙΧ με κούτες. Οι γυναίκες το περικυκλώνουν. Ο ιδιώτης μοιράζει ρούχα, παιχνίδια, και κουβέρτες που συγκέντρωσε ο Σύλλογος του χωριού του.


Παιδιά και μητέρες ανοίγουν με λαχτάρα τα κουτιά με τα καλοσιδερωμένα ρούχα. Ψάχνουν τί τους ταιριάζει. Μία αφήνει το μωρό της στο έδαφος για να μπορεί να ψάξει καλύτερα. Γύρω γύρω τα μεγαλύτερα παιδιά κάνουν κύκλο για να μην το πατήσει κανείς.

Ο οδηγός παίρνει ένα παιδικό τζιν παντελόνι και πάει προς την ουρά των νεοαφιχθεντων. Πλησιάζει έναν αγοράκι που κρατάει τον πατέρα του από το χέρι πριν εκείνος πάρει το πακέτο με την ξηρά τροφή. Μετράει το ρούχο στο αγόρι και του το δίνει. Χαμογελάνε και οι δύο!




Δεν είδα ανθρώπους να γελάνε, ούτε κάποιον να κοιμάται περιμένοντας.  Το μυαλό τους είναι στο ταξίδι που έχουν να κάνουν. Ο στόχος είναι να φύγουν, να φτάσουν στην Γερμανία, στο Βέλγιο, στη Γαλλία... Ο νούς τους είναι στο τρένο που θα πάρουν.

Δεν ξέρω καν αν προλαβαίνουν να βάλουν στο μυαλό τους το μέγεθος του κόπου των εθελοντών που τους υποδέχονται, τους βοηθούν, τους παρέχουν τροφή, ρούχα και περίθαλψη. Χαμογελούν μόνο όταν λένε ευχαριστώ. Τους καταλαβαίνω.



Χθες μέχρι νωρίς το απόγευμα οι αφίξεις δεν ήταν και τόσο πυκνές, και η παραμονή των προσφύγων στον καταυλισμό δεν ξεπερνούσε το τρίωρο.
Τα Σκόπια επέτρεπαν την είσοδο στο έδαφός τους χωρίς καθυστερήσεις και η ροή επιβίβασης στα τρένα που περίμεναν από την άλλη πλευρά των συνόρων, ήταν ομαλή.
"Τις προάλλες -μου είπε ο έλληνας Αστυνομικός της συνοριογραμμής-,  έγιναν επεισόδια. Η πολύωρη αναμονή, τους τσάκισε τα νεύρα. Φώναζαν και διαμαρτυρόταν".
Όλα εξαρτώνται από την ροή της επιβίβασής τους στα τρένα για την βόρεια Ευρώπη.




Τα ελληνοσκοπιανά σύνορα στην Ειδομένη, είναι ένα αγκαθωτό συρματόπλεγμα κι ένας κοντός οβελίσκος από μπετόν στη μέση των χωραφιών. Το Τελωνείο και η επίσημη πύλη, είναι 3 χλμ ανατολικότερα, στους Εύζωνους. Όμως η σιδηροδρομική γραμμή, περνάει από την Ειδομένη και αυτή την περίοδο αυτό ενδιαφέρει και εξυπηρετεί.

Έτσι, εδώ και μερικούς μήνες το αγκαθωτό έχει κοπεί για τρία μέτρα, για να περνούν ελεγχόμενα οι πρόσφυγες που φτάνουν εκεί επίσημα, καταγεραμμένοι και καταμετρημένοι από τις ελληνικές Αρχές.
Σκοπιανοί Αστυνομικοί από την εκεί μεριά του σύρματος, Έλληνες από την εδώ. Μιλούν μεταξύ τους κυρίως στα Αγγλικά για να συντονιστούν, αν και οι Σκοπιανοί χρησιμοποιούν και λίγα ελληνικά. Όλα δείχνουν υπηρεσιακά αλλά χαλαρά και κοντρολαρισμένα. Συνεργάζονται κι αυτό είναι καθυσηχαστικό!

Λίγο πριν την αναχώρησή τους από το ελληνικό έδαφος, κάποιοι πρόσφυγες στρέφουν στιγμιαία πίσω το κεφάλι. Πάλαιψαν με τη θάλασσα, με τον θάνατο, με τον χρόνο. Φοβήθηκαν, έκλαψαν, εμπιστεύτηκαν,  έχασαν, ... σώθηκαν!

Η χώρα μας συνδέθηκε με τη ζωή τους και με τη σωτηρία τους.
Εγινε πέρασμα και ελπίδα. Θα την μνημονεύουν στις διηγήσεις των παθών τους προς τα εγγόνια τους, όταν σε ήρεμες μέρες (θα έρθουν;!) η οικογένεια θα λέει τις ιστορίες της στους απογόνους. ...

Εφυγα από τον Καταυλισμό το βραδάκι. Την ώρα που πύκνωναν οι αφίξεις των λεωφορείων και άλλαζαν βάρδιες οι εθελοντές. Την ώρα που έφταναν τα φρέσκα φαγητά που προσέφεραν οι πολίτες από όλη τη χώρα, τα ρούχα και τα απαραίτητα που αγόρασαν από το υστέρημά τους οι έλληνες που μαζεύουν ευρώ ευρώ τη δόση του ΕΝΦΙΑ, στα χρόνια της κρίσης.
Επειδή αυτοί είμαστε κι έτσι κάνουμε.


Σημείωση αντί επιλόγου: 
Ό,τι γίνεται στην Ειδομένη, είναι ένας ύμνος στο ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟ.  Αυτό κράτησα φεύγοντας.
Κι αυτό έχω κατα νου, πλέκοντας ένα ακόμη παιδικό σκουφάκι για την Ομάδα "Πλέκουμε Αλληλεγγύη".  


Κείμενο - Φωτό- Α.Π.