ΕΙΔΟΜΕΝΗ: ΑΛΛΟΙ ΛΕΡΩΝΟΥΝ, ΑΛΛΟΙ ΚΑΘΑΡΙΖΟΥΝ.

Θα το γράψω, ΚΑΙ επειδή δεν αντέχω να μην το κάνω, ΚΑΙ επειδή πρέπει. 

---Η βρωμιά και τα σκουπίδια στην Ειδομένη, στο Κέντρο Προσωρινής "Φιλοξενίας" (βάζω τα εισαγωγικά επειδή για τέντες πρόκειται, όχι μόνο χωρίς εξοπλισμό αλλά ούτε καν ...πάτωμα) των διερχόμενων Προσφύγων και Μεταναστών, είναι κάτι που ο καθένας βλέπει με το "καλημέρα". [Είχα κάνει εκτενή αναφορά στο ρεπορτάζ μου προ μηνός. Βλπ εδώ: http://kathrefti.blogspot.gr/2015/10/blog-post_25.html ].

---Οι συνάδελφοί μου τις τελευταίες μέρες, μεταδίδουν από κεί πως Ομάδες Εθελοντών (αχ αν δεν ήταν κι αυτοί...) ακόμη κι από το εξωτερικό, έρχονται και καθαρίζουν τον τόπο απ' τα σκουπίδια (μιλάμε για τόνους, όχι αστεία... Απερίγραπτη κατάσταση), τα οποία όμως τα ξαναβλέπεις αμέσως παντού!

---Λοιπόν, για να μιλήσουμε καθαρά. Η "χωματερή" της Ειδομένης, δημιουργήθηκε από τους διερχόμενους. Αν και αδυνατώ να κατανοήσω τον λόγο που πετούν σακούλες, συσκευασίες τροφών, μπουκάλια, ρούχα, παπούτσια, παιχνίδια κλπ στο χώμα και στις λάσπες (τη στιγμή μάλιστα που υπάρχουν παντού μαύρες σακούλες σκουπιδιών...) ... δέχομαι πως οι άνθρωποι δεν έχουν το νού τους. Από πόλεμο και τρόμο έρχονται, από απερίγραπτη ταλαιπωρία, να περάσουν τα σύνορα θέλουν το γρηγορότερο, να φύγουν...

---ΟΜΩΣ. Τώρα που το Κέντρο της Ειδομένης έχει πιά "μόνιμους κατοίκους" (μιά βδομάδα είναι εκεί όσοι δεν περνούν στη FYROM), ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΛΟΓΟ περιμένουν από τους ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ να τους καθαρίσουν τον τόπο όπου κάθονται, κοιμούνται, παίζουν τα παιδιά τους, περνούν τη μέρα τους? 
Χωρίς τους αλληλέγγυους Έλληνες, είναι γνωστό πως όχι σκηνές, αδιάβροχα, κουβέρτες κλπ δεν θα είχαν ΔΩΡΕΑΝ οι άνθρωποι, αλλά ούτε καν μιά φρυγανιά, ούτε ένα κυπελάκι τσάι (δεν μιλάω για φαγητό)...

--- ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΛΟΙΠΟΝ να τους έβλεπα (με παράπονο το λέω όχι με θυμό), όχι μόνο να μην λερώνουν, αλλά και να βοηθούν όσους έρχονται εθελοντικά να καθαρίσουν. 

Από σεβασμό στη χώρα που τους υποδέχτηκε και στους ανθρώπους της, που παρά την κρίση και την οικονομική κατάντια τους, έδωσαν και δίνουν από το υστέρημα του πορτοφολιού και του χρόνου τους, για να συμπαρασταθούν. Έμπρακτα.

Αυτά είχα να πω. Με αμείωτο φυσικά και εκπεφρασμένο, το αίσθημα αλληλεγγύης. 

Α.Π.