Ο Αζουρίτης ως πρώτη ύλη για την παρασκευή του εντυπωσιακού μπλε, μας θάμπωσε στο ψηφιδωτό της «Αρπαγής της Περσεφόνης» στον τάφο της Αμφίπολης.
Mας μάγεψε και στα επιζωγραφισμένα επίκρανα, τις παραστάδες και τους ρόδακες των θαλάμων του ταφικού διαδρόμου.
Φαίνεται λοιπόν πως έφτανε από πολύ κοντά στα χέρια των αρχαίων καλλιτεχνών που μεγαλούργησαν στην εντυπωσιακή κατασκευή του Δεινοκράτη στο λόφο Καστά,
αφού ως ακατέργαστο ορυκτό μαζί με το χρυσάφι, αφθονούσε στα γειτονικά αρχαία μεταλλεία της Αλιστράτης.
Κείμενα -Φωτο: Α.Π. - Καθρέφτης
Mας μάγεψε και στα επιζωγραφισμένα επίκρανα, τις παραστάδες και τους ρόδακες των θαλάμων του ταφικού διαδρόμου.
Φαίνεται λοιπόν πως έφτανε από πολύ κοντά στα χέρια των αρχαίων καλλιτεχνών που μεγαλούργησαν στην εντυπωσιακή κατασκευή του Δεινοκράτη στο λόφο Καστά,
αφού ως ακατέργαστο ορυκτό μαζί με το χρυσάφι, αφθονούσε στα γειτονικά αρχαία μεταλλεία της Αλιστράτης.
Ο τριμμένος αζουρίτης ή «κυανός» κατά τον Πλίνιο τον
Πρεσβύτερο, εξόπλιζε με δυναμική χρωματική εκφραστικότητα την πλούσια παλέτα
των καλλιτεχνών της ελληνιστικής περιόδου.
Με τη σκόνη του, λάδια και κεριά, οι αρχαίοι τεχνίτες παρασκεύαζαν το ζωντανό μπλε των θαυμαστών διακοσμήσεων στα δημόσια κτίρια, αγάλματα, οικίες, και λατρευτικούς τους χώρους.
.
Με τη σκόνη του, λάδια και κεριά, οι αρχαίοι τεχνίτες παρασκεύαζαν το ζωντανό μπλε των θαυμαστών διακοσμήσεων στα δημόσια κτίρια, αγάλματα, οικίες, και λατρευτικούς τους χώρους.
.
Τα μεταλλεία της Αλιστράτης γνωστά ως «τρύπες» στους
κατοίκους, δεν αναφερόταν σε καμία
γραπτή ή προφορική μαρτυρία που να τα συνέδεε με μεταλλευτική
δραστηριότητα στο ιστορικό παρελθόν.
Μέχρι το 1990 δεν απασχόλησαν καν την επιστημονική κοινότητα, ώσπου ο Αθ. Χατζηκύρκου διδάκτωρ Γεωλογίας, εκτελώντας ερευνητικό πρόγραμμα του ΙΓΜΕ τα κατέγραψε, εντοπίζοντας μεταλλοφόρες εμφανίσεις υψηλής περιεκτικότητας κυρίως σε χρυσό, αλλά και σίδηρο, χαλκό (οξείδιό του είναι ο Αζουρίτης) και ασήμι. Έτσι δόθηκε και η πρώτη εξήγηση του ρόλου τους.
Μέχρι το 1990 δεν απασχόλησαν καν την επιστημονική κοινότητα, ώσπου ο Αθ. Χατζηκύρκου διδάκτωρ Γεωλογίας, εκτελώντας ερευνητικό πρόγραμμα του ΙΓΜΕ τα κατέγραψε, εντοπίζοντας μεταλλοφόρες εμφανίσεις υψηλής περιεκτικότητας κυρίως σε χρυσό, αλλά και σίδηρο, χαλκό (οξείδιό του είναι ο Αζουρίτης) και ασήμι. Έτσι δόθηκε και η πρώτη εξήγηση του ρόλου τους.
Τότε χαρτογραφήθηκε μερικώς και το σύνθετο δίκτυο των δαιδαλωδών
στοών τους, συνολικού μήκους 1600 μέτρων .
Η εξόρυξη χρυσού διαπιστώθηκε πως ήταν έντονη την Μακεδονική περίοδο (5ος
και 4ος αι. π.Χ.), οπότε και εξαντλήθηκε το ορυχείο.
Σύνδεση
Κείμενα -Φωτο: Α.Π. - Καθρέφτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου