Η ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΓΕΝΝΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ -Παρέμβαση ενόψει του Συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ-

της Αριάδνης Παπαφωτίου
πρ. Υποψήφιας βουλευτή ΠΑΣΟΚ Σερρών

 Η χώρα χρειάζεται πλάνο ανασυγκρότησης, ένα «κλειδί» για ν` ανοίξει την πόρτα της εξόδου από την κρίση. 

Μία κρίση που σαφώς δεν είναι αποκλειστικά οικονομική. Είναι και κοινωνική, είναι και πολιτική είναι και ιδεολογική. Με δυό λόγια, συστημική.

Υπάρχουν ιδεολογίες σήμερα;

Σ` ένα περιβάλλον σύγχυσης όπου οι κλασικές πολιτικές φιλοσοφίες είτε αυτοκαταργήθηκαν διολισθαίνοντας σε ρόλους διαχειριστή του καπιταλισμού, είτε κατάντησαν δογματικά απολιθώματα, είτε επέλεξαν τη στάση του «όχι» για να πετύχουν πολιτική διακριτότητα, διερωτάται κανείς:

Σε κοινωνίες σαν τη δική μας, που έχουν το καλάθι τους γεμάτο από τις συστημικές τους παθογένειες, ποια ιδεολογική πυξίδα θα μπορέσει να δείξει την έξοδο από την κρίση;

Και άραγε υπάρχουν ιδεολογίες σήμερα, στην εποχή της εξομοίωσης, της αφομοίωσης και (στον αντίποδα) της στείρας άρνησης;

Η απάντηση είναι: Ναι, αφού είναι περισσότερες από ΜΙΑ οι απαντήσεις στα ερωτήματα που αφορούν:
1) στις στρατηγικές ανάπτυξης μιας χώρας με βάση τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα και
2) στον νέο ρόλο του δημόσιου τομέα.

Αυτές οι διαφορετικές απαντήσεις- προτάσεις για το πώς επιτυγχάνεται η ανάπτυξη στη σημερινή μετα-βιομηχανική κοινωνία της παγκοσμιοποίησης και της λεγόμενης Νέας Οικονομίας και για το για ποιά κρατικά θέματα θα είναι υπεύθυνος ο Δημόσιος Τομέας στις νέες συνθήκες, δομούν ουσιαστικά τις διάφορες σύγχρονες ιδεολογίες.

Η παγκοσμιοποίηση είναι αποτέλεσμα της εξέλιξης

Ζούμε την εποχή της παγκοσμιοποίησης, των αλλαγών και των κρίσεων. Την εποχή της διαμόρφωσης νέων κανόνων στην οικονομία και στην κοινωνία, ως επακόλουθο της κατάρρευσης των δομικών στοιχείων της παλιάς Βιομηχανικής κοινωνίας.

Η παγκοσμιοποίηση δεν είναι προϊόν «διεθνούς συνομωσίας», αλλά αποτέλεσμα της εξέλιξης.

Η εκρηκτική ανάπτυξη της τεχνολογίας ως παράγοντας της εξέλιξης, επέφερε ριζικές αλλαγές στα μέσα παραγωγής (εργασία, έδαφος, κεφάλαιο, επιχειρηματικότητα) και προκαλεί ανατροπές στα ισχύοντα πολιτικο-οικονομικά συστήματα. Κι αυτά, ξαναορίζονται βάσει του αμετάκλητου δεδομένου της παγκοσμιοποίησης.

Μέσα σ` αυτό το περιβάλλον, και ο Δημοκρατικός Σοσιαλισμός αναζητά νέο περιεχόμενο.

Το ΠΑΣΟΚ του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού

Στο αξιακό και φιλοσοφικό σύστημα των λεγόμενων Κεντροαριστερών πολιτικών ιδεολογιών, η Κοινωνική Δικαιοσύνη, είναι ο ομφαλός της σκέψης.

Μία κυβέρνηση του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού, εξ` ορισμού έχει ως γνώμονα πρώτα τους πολίτες, τους οποίους υπηρετεί ελέγχοντας τις αγορές. Τους φροντίζει με συνέπεια, αναθέτοντας στο κράτος την Υγεία, την Παιδεία και την Ασφάλειά τους.

Στο Συνέδριό του, το ΠΑΣΟΚ πρέπει με σαφήνεια να ορίσει την ιδεολογική μήτρα της πολιτικής του. Και να βάλει το λιθαράκι του στην αναζήτηση της ταυτότητας της νέας Ευρωπαικής Κεντροαριστεράς.

Το αν η συμμετοχή του στην Κυβέρνηση συνεργασίας το ωφελεί ή όχι, είναι θέμα δευτερεύουσας σημασίας. Εξάλλου το μόνο που μπορεί να απαντήσει στο δίλλημα αυτό, είναι η ξεκάθαρη ιδεολογική του τοποθέτηση.

Το Συνέδριο, είναι για το ΠΑΣΟΚ η ευκαιρία μιάς νέας αρχής.

Με νέα πρόσωπα, νέες εσωτερικές δομές, κανόνες, πολιτικούς συμμάχους στην Ευρώπη και στη χώρα, και ριζοσπαστικές προτάσεις.