ΠΕΡΙ (διαχρονικής) ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑΣ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ!

· Ένας καλός μου φίλος δικηγόρος, μου έδωσε την επιστολή που έστειλε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής το (δύσκολο) 1945 (ήταν δηλαδή 32 χρονών και ήδη από 10ετία βουλευτής, εκλεγμένος φυσικά πριν  τον Β` Παγκόσμιο πόλεμο) στον φίλο και συγχωριανό του Γιώργο Αβτζή.

· Τον είχε λοιπόν ρωτήσει αυτός την γνώμη του για την εφαρμογή της πολιτικής στην Ελλάδα, με αφορμή τα τρέχοντα πολιτικά πράγματα και ο νέος τότε πολιτικός, του απάντησε με εκτενή επιστολή, στην οποία αποτύπωνε την άποψή του επί του θέματος.

· Δεν θα αναφερόμουν σ` αυτήν, αν δεν ήθελα να σας προβληματίσω με το ερώτημα της επικαιρότητας ή μη των εκτιμήσεων του πολιτικού, παρά την απόσταση των 60 χρόνων από τότε που αυτές γράφτηκαν.

· Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, με την αντίληψη και το πολιτικό του κριτήριο, ανιχνεύει, εντοπίζει και αναλύει συμπεριφορές του πολιτικού κόσμου της εποχής του, περιγράφοντας το απογοητευτικό σκηνικό που αυτές διαμόρφωναν.

· Με το ερώτημα: «πόσα έχουν διορθωθεί ή αλλάξει σήμερα και γιατί;» παραθέτω απόσπασμα της επιστολής εκείνης (αν τη βρείτε διαβάστε την ολόκληρη), που πάντως πρέπει να αναγνωσθεί έχοντας κατά νου τα ιστορικά δεδομένα της εποχής που γράφτηκε:

· «Θέλεις να έχεις τις σκέψεις μου για τα πολιτικά πράγματα; Τα βρίσκω αποκαρδιωτικά. Τόσο αποκαρδιωτικά που μου κάνει κόπο και να τα κρίνω ακόμη.

· Όπως σου είπα και άλλοτε, ο τόπος μας πάσχει από αθεράπευτη πολιτική ανεπάρκεια.

· Θα με καταλάβαινες καλλίτερα αν ήξερες πόσο απλά είναι αυτά τα προβλήματα που τα καθιστούμε πολύπλοκα από ηλιθιότητα και κακή πίστι.

· Και είναι τόσο αληθινό αυτό, που φτάνει κανείς να πει ότι αφού δεν μπορούμε να κάνομε καλλίτερη πολιτική, ο μόνος τρόπος για να σωθεί ο τόπος είναι να μην κάνομε καμμία πολιτική.

· Αλλά μήπως χρειάζεται κι άλλη απόδειξη από το σημερινό μας κατάντημα;

· Η ηγεσία μας έχασε σε τέτοια έκταση το αίσθημα του καθήκοντος, ώστε να θεωρείται επικίνδυνη για το μέλλον του τόπου, ενώ ο λαός μας, ένας λαός που αντιμετώπισε με νοσηρό συναισθηματισμό τα πολιτικά του προβλήματα, κατατρύχεται ήδη από ψυχώσεις.

· Είμαι βέβαιος πως ούτε η δεξιά ούτε η αριστερά –τι παρεξήγησις αλήθεια στον τόπο μας και μ` αυτούς τους όρους- θα ήθελαν να είναι εκεί που βρίσκονται, αν μπορούσαν να καθορίσουν λογικά τη θέση τους.

· Αλλά πού να τη βρεις τη λογική στον ευλογημένο αυτόν τόπο; Ή κι αν τη βρεις καμιά φορά, θα τη βρεις χωρίς το γενναίο εκείνο αίσθημα που τη καθιστά δημιουργική.

· Καθώς όμως σου είπα και άλλοτε, χωρίς γενναίο αίσθημα δεν γίνεται τίποτε το σημαντικό στη ζωή και προ πάντων στην πολιτική, που αποτελεί την πληρέστερη έκφρασή της.

· Είναι ανάγκη συνεπώς, για να σωθεί και να προαχθεί αυτός ο τόπος, να γίνει κάποια βαθειά μεταβολή στην πολιτική του ζωή….».