• Πληροφορούμαι πως ο Προϊστάμενος της Β/θμιας Εκπαίδευσης Σερρών, απαγόρευσε λέει την μετάβαση μαθητών μας στη Θεσσαλονίκη, όπου θα πήγαιναν για να παρακολουθήσουν με καθηγητές τους, την παράσταση του κλασσικού και πασίγνωστου από τον κινηματογράφο έργου, που έχει χαρακτηριστεί ως αριστούργημα και έχει πολυβραβευθεί παγκοσμίως.
• Σύμφωνα με τις πληροφορίες της στήλης, την (όχι αμετάκλητη ελπίζω) απόφαση του κ. Χατζηβασιλείου, προκάλεσαν εισηγήσεις κάποιων καθηγητών, που του μετέφεραν πως «το έργο έχει άσεμνες σκηνές»!!
• Γνωρίζω καλά πως όλοι οι άνθρωποι δεν βλέπουμε το ίδιο τα πράγματα, και πως πάντα υπάρχουν αυτοί που ανακαλύπτουν «αμαρτίες» και «άσεμνα», ακόμη και στο χαμόγελο ενός νεογέννητου μωρού! Πόσο μάλλον στην τέχνη!!
• Όμως, η εκπαιδευτική διαδικασία δεν έχει ευθύνες απέναντι στον μαθητή; Δεν πρέπει εκτός από το «να του μάθει γράμματα», να τον προφυλάξει από τις «δαιμονοποιήσεις» και τα ακραία, να του καλλιεργήσει το κριτήριο, να του διδάξει τη ζωή και την τέχνη και να τον καθοδηγήσει προς την πνευματική ωριμότητα;
• Προφανώς ναι. Γι` αυτό άλλωστε και το Υπουργείο έχει εντάξει στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα ανάλογες θεματικές μαθητικές δράσεις, εργασίες και πρωτοβουλίες.
• Σίγουρα δεν κάνουν όλα για όλους και προφανώς οι επιλογές των οργανωμένων μαθητικών επισκέψεων, πρέπει να γίνονται με εκπαιδευτικό κριτήριο.
• Με εκπαιδευτικό όμως.
• Όχι με προσωπικό!
• Να σημειωθεί πως οι παραστάσεις του ΚΘΒΕ είναι εγκεκριμένες από το Υπουργείο Παιδείας με νόμο, και πως τη συγκεκριμένη ήδη έχουν παρακολουθήσει αρκετά Γυμνάσια και Λύκεια της συμπρωτεύουσας, που υλοποιούν το ίδιο με τα Σερραϊκά Σχολεία εκπαιδευτικό πρόγραμμα, με θέμα την «ισότητα των δύο φύλων» και την «γυναίκα στην τέχνη».
• Θέλω να πιστεύω πως ένα από τα σημαντικότερα θεατρικά έργα του εικοστού αιώνα, που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1947, αλλάζοντας καθοριστικά το αμερικανικό θέατρο,
• το αριστούργημα του Τέννεσσυ Ουίλλιαμς, που έχει κερδίσει το βραβείο της Ένωσης Κριτικών της Νέας Υόρκης, καθώς και το βραβείο Πούλιτζερ,
• καταφέρνοντας να συνδυάσει την ομορφιά την ευγένεια και την ποίηση, με την ασχήμια, τη βιαιότητα και την ωμότητα, δεν μπορεί να ποινικοποιηθεί.
• Όπως δεν μπορεί να ποινικοποιηθεί και η είσοδος των μαθητών και των παιδιών πάσης ηλικίας στα Μουσεία, λόγω των γυμνών αρχαιοελληνικών και ρωμαϊκών αγαλμάτων.
• Αναρωτιέμαι όμως τελικά, τί είναι πιό «επικίνδυνο»;.
• Ένα «άσεμνο» έργο, ή η αδυναμία του εκπαιδευτικού να διδάξει την σωστή «ανάγνωσή» του στον μαθητή;!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου