ΣΤΟ ΜΟΙΡΑΙΟ ΓΙΑΚΟΒΛΕΦ - 11 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ. ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΗΣ ΜΟΙΡΑΣ

• Είχε το εισιτήριο στο χέρι, αλλά την τελευταία στιγμή δεν ανέβηκε στο αεροσκάφος μαζί με τη σύζυγό του Ελένη. Η κατασκευαστική εταιρία του Πρόδρομου Εμφιετζόγλου στην οποία εργαζόταν, θα δεχόταν την έκτακτη επίσκεψη του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας κι αυτός ως εργοδηγός, ήταν απαραίτητος.
• Το Γιάκοβλεφ, από την Ουκρανία, αναχώρησε απόγευμα της 17ης Δεκεμβρίου του 1997. Δεν έφτασε ποτέ στη Θεσσαλονίκη. Συνετρίβη στα Πιέρια, οδηγώντας στον θάνατο 74 ανθρώπους, στην πλειοψηφία τους Έλληνες, που ερχόταν στην πατρίδα για τα Χριστούγεννα.
• Γνώρισα τον κ. Βασίλη Βασιλειάδη από την Αγγίστα Σερρών, την περασμένη Πέμπτη, στη Δράμα, περιμένοντας στο ΚΤΕΛ το λεωφορείο της επιστροφής για Σέρρες. Πιάσαμε κουβέντα τυπική, που οδήγησε στην εξιστόρηση των τραγικών στιγμών που του φύλαγε η μοίρα να ζήσει.
• Σήμερα μετά από 11 περίπου χρόνια, βλέποντας πίσω, ο κ. Βασίλης θυμάται δακρύζοντας, πως είπε στη γυναίκα του αποχαιρετώντας την στο αεροδρόμιο της Οδησσού, να μείνει «κανα δυό μέρες» ακόμη για να φύγουν μαζί. «Άσε. Θα πάω να ετοιμάσω το σπίτι για τις γιορτές. Να έρθεις, νάναι έτοιμο» του είπε εκείνη. Και δεν ξαναβρέθηκαν ποτέ.

• Συγκινητική ήταν η ιστορία του ανθρώπου, γι` αυτό και γράφω το σημείωμα αυτό. Του ζήτησα να τον φωτογραφήσω και να γράψω για την γνωριμία μας και δέχτηκε, εκμυστηρευόμενος και κάτι ακόμη.
• Πως δεν αποχαιρετούσε ποτέ τη γυναίκα του φιλώντας την. Εκείνη τη φορά, τη φώναξε μου είπε, λίγο πριν περάσει τον έλεγχο. Κι όσο κι αν αυτή παραξενεύτηκε, της έδωσε ένα φιλί για «καλό ταξίδι».
• Το ταξίδι ήταν για αλλού. Μεγάλο και τελευταίο. Και αυτός που έμεινε πίσω, θυμάται όλα αυτά, με κάθε αφορμή ή και χωρίς. Και συγκλονίζεται. Μαζί και ο συνομιλητής του.
• Γλύτωσε ο ίδιος, έχασε τη σύντροφο του και μητέρα των παιδιών του, και 30 ακόμη γνωστούς και φίλους, που επέβαιναν στο ίδιο αεροπλάνο.
• «Έζησα απίστευτα δύσκολες στιγμές στη ζωή μου, εργαζόμενος επί 20 χρόνια σε έργα στη Λιβύη και για άλλα 10 στην Ουκρανία. Καμιά αναποδιά και δυσκολία, δεν συγκρίνεται με την απώλεια των δικών σου» λέει.
• Δεν ξέρω αν ο κ. Βασίλης είναι τυχερός ή άτυχος. Είναι όμως από τους ανθρώπους εκείνους που επειδή η μοίρα τους δείχνει όλα της τα πρόσωπα, τους κάνει αγωνιστές και δυνατούς. Γνήσιους μαχητές, αλλά και λάτρεις της ζωής.
• Με αφορμή τη γνωριμία μου με τον κ. Βασιλειάδη, αυτό το σημείωμα ας είναι ένα «μνημόσυνο» σ` εκείνους τους ανθρώπους, που ανέβηκαν στο μοιραίο αεροπλάνο, με λαχτάρα να έρθουν «στο σπίτι»! Σ` εκείνους που δεν έφτασαν ποτέ κοντά στους δικούς τους και δεν γιόρτασαν ποτέ ξανά Χριστούγεννα.
• Ανάμεσά τους και στο νεαρό ζεύγος Μαυριγόπουλου από το Νέο Σκοπό Σερρών, που μαζί με τα δύο τους βρέφη, χάθηκαν για πάντα στα συντρίμμια εκείνου του Γιάκοβλεφ.