ΟΙ ΩΡΑΙΟΙ ΤΗΣ ΞΕΝΙΤΕΙΑΣ

• Πάνω από χίλιοι ξενιτεμένοι με καταγωγή από την Κοίμηση Σερρών (το χωριό πήρε το όνομά του από την γιορτή της Κοίμησης της Θεοτόκου), ήταν συνεπείς και φέτος στο ραντεβού τους στη γενέτειρα.
• Τα τελευταία 14 χρόνια, η Αυγουστιάτικη γιορτή των αποδήμων, των μεταναστών και των ξενιτεμένων της Κοίμησης, είναι για το χωριό η κεντρική εκδήλωση του καλοκαιριού.
 

Η γιορτή στην Κοίμηση, κρατάει ως το πρωί.

• Βρέθηκα εκεί προ εβδομάδων, για να καλύψω για την ΕΤ3 το γεγονός της συνάντησης αυτών των ανθρώπων, που χαίρονται να επιστρέφουν για λίγο από «τα ξένα», για να δουν συγγενείς και φίλους, να «μυρίσουν» λίγο πατρίδα και να ξαναφύγουν έχοντας καλμάρει λίγο τη νοσταλγία τους γι` αυτά που άφησαν πίσω.
• Εκεί γνώρισα για μία ακόμη φορά, όμορφους και ενδιαφέροντες ανθρώπους. Από αυτούς που τους χαίρεσαι γι` αυτό που είναι και γι` αυτό που κατάφεραν. Και γι` αυτούς γράφω αυτό το σημείωμα σήμερα.
• Νοικοκυραίοι άνθρωποι, που δούλεψαν κι έκαναν βιός στη Γερμανία. 
• Το καλοκαίρι, επιστρέφουν. Μαζί και οι νέοι. Δεύτερη και τρίτη γενιά. 
• Ζωντανεύουν τα χωριά, με την ολιγοήμερη επιστροφή των μεταναστών. Τα περισσότερα του νομού μας, αιμορράγησαν πληθυσμιακά τα δύσκολα χρόνια του `60. 
• Γερμανία, Βέλγιο, Αμερική, Σουηδία, Αυστραλία, πήραν το καλύτερο κομμάτι του ενεργού πληθυσμού των Σερρών. 
• Πρόκοψαν όμως οι άνθρωποί μας στην ξενιτειά, και τώρα τα παιδιά και τα εγγόνια τους, που έμειναν εκεί (γιατί «η Ελλάδα θαρρείς και δεν εξελίχθηκε καθόλου στους τομείς που η Γερμανία είχε ήδη βάλει τάξη από τότε που μας υποδέχτηκε», όπως μου είπαν πολλοί Κοιμησιώτες), έρχονται για «το προσκύνημα» και «το βάπτισμα» στα πάτρια.
• Παίρνουν δύναμη έτσι – μου είπαν- . «Οι ρίζες μας είναι εδώ και το δέντρο μας θέλει πότισμα από την πηγή για να μείνει ζωντανό», μου εξήγησαν τη λαχτάρα τους να βρεθούν στο χωριό.

 Η Σταυρούλα, ο Παναγιώτης και η Σοφία.

• Ο δραστήριος και ευγενέστατος Παναγιώτης Παπαρήγας Πρόεδρος των αποδήμων του Ντύσελντορφ, η νεαρή και γλυκύτατη Σταυρούλα Πάντιου Πρόεδρος στη Στουτγκάρδη, η δυναμική Σοφία Νικολαίδου που εκπροσωπεί τους απόδημους της Φραγκφούρτης, ήταν κάποιοι από τους ωραίους ανθρώπους που συνάντησα στην Κοίμηση.
• Κρατούν την πατρίδα στην καρδιά τους και έχουν ψυχή δυνατή. Προσέφεραν και δίνουν ακόμη. Σχολιάζουν, κρίνουν και προτείνουν, με την καθαρή γλώσσα αυτών που βλέπουν τα πράγματα από μακριά και σαν τρίτοι. Αυτών, που έχοντας την εμπειρία της ζωής σε μιά άλλη χώρα, μπορούν να κάνουν τις συγκρίσεις.
• Μακάρι, η πατρίδα να τους έδινε ό,τι και η ξενιτειά. Για να δημιουργούσαν εδώ αυτά που με τη δουλειά και την προκοπή τους έκαναν στα ξένα.
• Μου είπε η κ. Σοφία: «και τώρα ακόμη, ούτε ένα μεταγλωττισμένο στα Ελληνικά πρόγραμμα κινουμένων σχεδίων δεν έχει το μοναδικό ελεύθερο δορυφορικό κανάλι της πατρίδας.
• Θα βοηθούσε πολύ τα εγγόνια μας να μάθουν πιο ευχάριστα τα Ελληνικά. Οι Τούρκοι πιάνουν 8 διαφορετικά εθνικά τους κανάλια.»