ΑΓΡΟΤΟΥΡΙΣΜΟΣ: Πως να πιάσετε ακόμη και τον ΜΑΗ με ...λάσο!!!

• Αν και μουντή η μέρα της Πρωτομαγιάς, δεν ματαίωσε την απόφασή μας να εκδράμουμε στο Λευκοχώρι, 47 χλμ από τις Σέρρες.
• Οι οργανωμένοι χώροι αναψυχής που φέρνουν τον επισκέπτη κοντά στις ομορφιές της υπαίθρου, τα ζώα και τα φυτά της, προσφέροντας ταυτόχρονα διευκολύνσεις και προσβασιμότητα σε χώρους εξυπηρέτησης, εστίασης, ψυχαγωγίας και διαμονής,
• είναι ό,τι καλύτερο γι` αυτούς που αναζητούν την επαφή και γνωριμία με το φυσικό περιβάλλον που στερείται ο ενήλικας και τόσο (μα τόσο) αγνοεί το παιδί και ο έφηβος της πόλης.

•  Ο Αγροτουρισμός είναι κάτι που η χώρα μας τα τελευταία χρόνια το «ανακάλυψε» (ευτυχώς) και το προσφέρει, βέβαια με τρόπο που παρασάγγες απέχει (δυστυχώς) από αυτόν των υπολοίπων χωρών της Ευρώπης.

• Το Λευκοχώρι λοιπόν του Δήμου Λαχανά της Θεσσαλονίκης, είναι ένα από τα αγροτουριστικά κέντρα της Βόρειας Ελλάδας. Ολόκληρο σχεδόν το ημιορεινό χωριό, ζει από τον Αγροτουρισμό.

• Οι περισσότεροι εκ των κατοίκων, αξιοποίησαν τα κτήματά τους και τα μετέτρεψαν σε οργανωμένους χώρους παροχής τουριστικών υπηρεσιών, ενώ και άλλοι που δεν κατάγονται από εκεί επένδυσαν στον τομέα, αγοράζοντας εκτάσεις που έγιναν θεματικά αγροτοπάρκα, προσφέροντας αποδράσεις και εμπειρία φυσικής ζωής.

• Επισκεφθήκαμε δύο από τα Κτήματα του χωριού, και φύγαμε με την αίσθηση πως περάσαμε όμορφα και διαφορετικά. 
• Με δυό λόγια, νιώσαμε κερδισμένοι, κι αυτό δεν είναι ούτε λίγο, ούτε μικρό σε μία περίοδο που η αβεβαιότητα και η στενότητα μας πολιορκούν και οι απώλειες σε εισόδημα και αισιοδοξία, είναι καθημερινότητα.

• Τα παιδιά μας έκαναν ιππασία, κωπηλασία και αθλήματα σκοποβολής, περπάτησαν σε χώμα και γρασίδι, χάιδεψαν άλογα και άλλα ζωντανά μιάς αγροικίας, μύρισαν τους στάβλους και τα κοτέτσια, είδαν αγριόχοιρους και γαλοπούλες, μπήκαν σε καουμπόικο Saloon (το ένα από τα Κτήματα είχε θέμα του το Φάρ Ουέστ) κι έφαγαν πεντανόστιμα φαγητά!

• Το κοντοσούβλι, το κοκορέτσι, το μαγειρευτό αγριογούρουνο και το ψητό αρνί συμπεριλαμβάνονταν στο πλούσιο μενού και ήταν μαγειρεμένα εξαιρετικά. Σπιτικές γεύσεις, όπως και το περιβάλλον.
• Οι τιμές λογικές  (όλη η οικογένεια έφαγε, ήπιε και διασκέδασε με 70 ευρώ) και η εμπειρία ξεχωριστή.

• Με τα μάτια του πρωτάρη (δεν είχα ξαναπάει) και τις απαιτήσεις ενός γονιού που θέλει να περάσουν καλά τα παιδιά του και μαζί να μάθουν και να ασκηθούν, το Λευκοχώρι πέρασε το τεστ! 

• Δεν θα περιπέσω όμως στο «αμάρτημα» της εξιδανίκευσης. Τέλεια δεν ήταν τα πράγματα. Όχι στα Κτήματα που επισκεφθήκαμε. Εκεί το μεράκι και το φιλότιμο περίσσευε.
• Για την εικόνα του χωριού μιλάω. Η ασχήμια, η απεριποιησιά και η τσαπατσουλιά στους δημόσιους χώρους ήταν χαρακτηριστική. Κλασική ελληνική λογική. Φροντίζω ως την πόρτα της αυλής μου. Από κει κι έξω, «δεν ξέρω»!
• Όμως αυτό το «έξω», δίνει την πρώτη εντύπωση στον πολυπόθητο επισκέπτη! Δεν μπορεί να μην το ξέρουν αυτό οι τοπικοί άρχοντες, ούτε και να μην βλέπουν αυτά (τα απωθητικά) που παρατηρούμε όλοι οι άλλοι!

ΦΩΤΟ: Α.Π.-Καθρέφτης