"Ω ΓΛΥΚΥ ΜΟΥ ΕΑΡ...."

• Κορύφωση του Θείου δράματος σήμερα Μεγάλη Παρασκευή, η ημέρα των Παθών. Οι τελευταίες ώρες πριν την Σταύρωση, αναφορά στα γεγονότα της τυπικής «δίκης» και της προειλημμένης ετυμηγορίας, για καταδίκη σε θάνατο.
• Η αυλή του Πραιτωρίου, η χλαμύδα, το αγκάθινο στεφάνι, ο χλευασμός και η πορεία προς τον λόφο του Γολγοθά. Το σταυρικό μαρτύριο, η παράδοση του πνεύματος, η αποκαθήλωση και η ταφή σε ένα μνήμα λαξευμένο σε βράχο, που το άνοιγμά του, κλείστηκε με μια μεγάλη πέτρα.
• Θλιμμένη μέρα η Μεγάλη Παρασκευή.
• Οι παιδικές μνήμες, με φέρνουν στην μικρή παλιά Εκκλησία της Παναγίτσας, με τον κόσμο να γεμίζει ασφυκτικά τον ελάχιστο χώρο του κυρίως ναού, με τα κεριά να μετουσιώνουν με το τρεμουλιαστό τους φώς τη φωνή του παπά, σε «τραγουδιστή» εξιστόρηση γεγονότων και παραδόσεων, που ακουμπούσαν τις ψυχές και τις παρέσερναν σε συγκίνηση, και συμπόνια, και ψυχική συμμετοχή στα Πάθη.
• Οι καμπάνες χτυπούν πένθιμα σήμερα. Και η νηστεία της ημέρας είναι αυστηρότατη. Το βράδυ, οι Επιτάφιοι της πόλης, θα κάνουν τον γύρο των ενοριών και στο τέλος τα λουλούδια τους θα μοιραστούν στους πιστούς.


Φετεινοί Επιτάφιοι των Σερρών. (Επάνω από αριστερά) Παναγίτσας, Αη- Δημήτρη και (κάτω) Μητρόπολης, Προφήτη Ηλία .

• Το «Ω γλυκύ μου έαρ, γλυκύτατόν μου τέκνον, πού έδυ σου το κάλλος», θα γεμίζει ακόμη τα αυτιά, και η συγκίνηση από τον θρήνο της Μάνας, θα μαγκώνει τις ψυχές και θα λυγίζει τα μέλη.
• Από τα εγκώμια που ψάλλονται την Μεγάλη Παρασκευή, αυτό το σπαρακτικό μοιρολόϊ της Παναγίας, αποτελεί το πιο συγκλονιστικό θέμα όλων των Ύμνων της Εβδομάδας των Παθών. Πιστεύω πως το πρωτοκατάλαβα και συγκλονίστηκα από αυτό, μετά τη γέννηση του πρώτου μου παιδιού.
• Η αναμονή όμως του χαρμόσυνου, δεν «ακυρώνεται» από το θλιμμένο κλίμα. Η ελπίδα κρυφοκαίει κάτω από τα μαύρα των Μυροφόρων. Η Ανάσταση είναι κοντά.
• Και οι ευχές είναι πολλές, γιατί η αναγέννηση είναι εξίσου σημαντική με τη γέννηση. Ο κύκλος της φύσης, ο κύκλος της ζωής. Στροβιλιζόμαστε όλοι. Κοινή εμπειρία.

Στο Προδρομούδι, τον Επιτάφιο, στολίζουν πάντα μόνες τους (χωρίς την αισθητική συμβουλή ανθοπώλη), οι γυναίκες της ενορίας.

• Οι ευχές της στήλης προς όλους τους αναγνώστες της, με τους στίχους του Κώστα Βάρναλη:
• «Ανάσταση είναι σήμερα. Παιδιά, γυναίκες, γέροι
κόκκινο αβγό στην τσέπη τους, χρυσό κερί στο χέρι
όσα άστρα είναι στον ουρανό, τόσα στον κάμπο κρίνα
όλα έχουνε στην καθαρή ψυχή, Απρίλη μήνα.
Της εκκλησιάς φουντώσανε δάφνη πολλή οι στύλοι,
ειρήνη! ειρήνη! Φιληθείτε, οχτροί μαζί και φίλοι».