Για τους κατοίκους των χωριών της Κερκίνης και του Στρυμόνα, ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος ήταν ένας «δικός τους άνθρωπος».
Σε δύο από τις γνωστότερες ταινίες του, «Το μετέωρο βήμα του πελαργού» και «Το λιβάδι που δακρύζει» χρησιμοποίησε ως φυσικά σκηνικά, παραλίμνια και παραστρυμόνια σημεία, ενώ ειδικά για τις ανάγκες της δεύτερης κατασκεύασε ένα ολόκληρο χωριό, μέσα στην λίμνη Κερκίνη.
ΦΩΤΟ: Χριστίνα Παπαφράγκου
Η είδηση του ξαφνικού χαμού του μεγάλου σκηνοθέτη, έφερε δάκρυα στα μάτια των κατοίκων της Βυρώνειας, του Μεγαλοχωρίου, της Κερκίνης, του Λιθότοπου…
Από το 1991 που πρωτοήρθε για γυρίσματα εκεί, δεν σταμάτησε ποτέ να θέλει να επιστρέψει. Και το έκανε, με «Με το Λιβάδι που δακρύζει», το 2002.
H γράφουσα με τον Θ. Αγγελόπουλο, το 1991. Συνέντευξη σε καφενείο της Βυρώνειας, σε διάλειμμα των γυρισμάτων για "Το μετέωρο βήμα του πελαργού".
Δύο ταινίες στην Κερκίνη
Ο εκπαιδευτικός Παύλος Τσακιρίδης ήταν ο άνθρωπος που ήταν κοντά στον σκηνοθέτη, από την πρώτη στιγμή της άφιξής του στην περιοχή της Βυρώνειας. Έπαιξε μάλιστα και «Στο βήμα του πελαργού», όπως και δεκάδες άλλοι κάτοικοι που αφιέρωσαν κόπο και χρόνο για να βοηθήσουν το έργο του.
Ο Παναγιώτης Χατζηγιαννίδης από τον Φορέα Διαχείρισης της Λίμνης Κερκίνης, ευτύχησε να συνεργαστεί στενά με τον Θ. Αγγελόπουλο σε όλες του τις ταινίες εδώ στις Σέρρες, αλλά και στο «Βλέμμα του Οδυσσέα». Γι` αυτήν μάλιστα, τον παρακάλεσε ο ίδιος ο σκηνοθέτης να κατεβάσει μία πλάβα (βάρκα της λίμνης) στην Αθήνα, για να χρησιμοποιηθεί στα γυρίσματα και φυσικά ο Παναγιώτης το έκανε.
«Συνέβαλλε όσο ελάχιστοι στην προβολή του νομού μας και της λίμνης. Η απώλεια είναι μεγάλη για την χώρα και τον κινηματογράφο» είπε ο Π. Χατζηγιαννίδης μιλώντας στον «Π».
ΦΩΤΟ: Χριστίνα Παπαφράγκου
Ο Θ. Αγγελόπουλος ήταν απαιτητικός ως σκηνοθέτης. Ζητούσε το τέλειο για την ταινία του. Περίμενε μέρες μέχρι οι καιρικές συνθήκες να γίνουν «όπως έπρεπε» για να εξυπηρετηθούν τα πλάνα.
«Ήταν εργασιομανής και σκληρός στη δουλειά του. Όσοι συμμετείχαν, ήθελε να είναι επαγγελματίες. Ακόμη και οι κομπάρσοι. Γύριζε και δέκα φορές την κάθε σκηνή.» συμπληρώνει ο Παναγιώτης.
2002. Η γράφουσα με τον Θ. Αγγελόπουλο και τον Σπύρο Βούγια, στο χωριό-σκηνικό, μέσα στη λίμνη. Γυρίσματα ταινίας "Το λιβάδι που δακρύζει".
Δεν έμεινε τίποτε από το σκηνικό του στη λίμνη
Το όμορφο σκηνικό που έστησε μέσα στη λίμνη για «Το λιβάδι που δακρύζει», δεν υπάρχει πιά. Τα νερά αλλά και το πλιάτσικο αγνώστων, το εξαφάνισαν.
«Πήραν ακόμη και τα ξύλα και τα δοκάρια που στήριζαν τις κατασκευές» λένε οι ντόπιοι, που αναρωτιούνται για ποιό λόγο και παρά τις υποσχέσεις αρμοδίων της Νομαρχίας αλλά και του τότε Υπουργού Πολιτισμού, ο χώρος δεν διατηρήθηκε ως ένα μικρό «Μουσείο».
«Πήραν ακόμη και τα ξύλα και τα δοκάρια που στήριζαν τις κατασκευές» λένε οι ντόπιοι, που αναρωτιούνται για ποιό λόγο και παρά τις υποσχέσεις αρμοδίων της Νομαρχίας αλλά και του τότε Υπουργού Πολιτισμού, ο χώρος δεν διατηρήθηκε ως ένα μικρό «Μουσείο».
Την περίοδο των γυρισμάτων, πάνω από 400 άτομα ερχόταν καθημερινά στην περιοχή για να δουν τον τρόπο των γυρισμάτων και να θαυμάσουν το σκηνικό. Ίσως εάν έμενε, να είχαν οι επισκέπτες έναν πρόσθετο λόγο να κάνουν σήμερα τη βόλτα τους πάνω στο ανατολικό ανάχωμα της πανέμορφης Κερκίνης.
«Το ήθελε και ο ίδιος ο Αγγελόπουλος. Θυμάμαι ότι στεναχωρήθηκε όταν μετά από λίγο καιρό, διαπίστωσε σε επίσκεψή του εδώ, ότι τελικά δεν έμεινε τίποτε», συμπλήρωσε ο Π.Χ. που το 2002 στην εκδήλωση τιμής προς το πρόσωπο του σκηνοθέτη, τον είχε συνοδέψει στη Νομαρχία Σερρών.
----------------------------------------------------------------
----------------------------------------------------------------
Προχθές, η λίμνη Κερκίνη ήταν θολή από την ομίχλη και η ασταμάτητη βροχή βάραινε ακόμη περισσότερο την ατμόσφαιρα.
Ήταν μία Αγγελοπουλική μέρα. Την στιγμή που η χώρα τον αποχαιρετούσε, η λίμνη των Σερρών, τον έκλαιγε κι αυτή.
ΦΩΤΟ: Α.Π.-Καθρέφτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου