"ΕΣΑΣ ΣΕ ΠΟΙΑ ΣΧΟΛΗ ΠΕΡΝΑΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΑΣ;"

• Τα έβλεπα χθες τα παιδιά μπροστά στους πίνακες με τη βαθμολογία των πανελλαδικών και σκεφτόμουνα τα δικά μου! Πως δηλαδή, για πολύ καιρό μετά το Λύκειο, με καταδίωκε το άγχος των εξετάσεων και η αγωνία των αποτελεσμάτων!
• Αξεπέραστο αυτό το συναίσθημα! Δεν παλευόταν με τίποτε θυμάμαι! 
• Πέρασαν μερικά χρόνια, για να καταλάβω πως η είσοδος στο Πανεπιστήμιο είναι οπωσδήποτε μία μεγάλη επιτυχία και βέβαια δίνει την ικανοποίηση ότι ένας στόχος επετεύχθη, όμως, δεν είναι η κορυφή της ζωής και οπωσδήποτε δεν ισοδυναμεί με επαγγελματική αποκατάσταση!
• Σπούδασα Φυσική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο και τότε που συμπλήρωνα το μηχανογραφικό μου, αυτό ήταν «το όνειρό μου»!

• Αποφάσισα τελικά μετά το πτυχίο, να ξανασπουδάσω ένα εντελώς διαφορετικό αντικείμενο, τη δημοσιογραφία, για να βρω τον τελικό μου επαγγελματικό δρόμο, αλλά και την ευχαρίστηση που δίνει η ενασχόληση κάποιου, με αυτό που πραγματικά τον ικανοποιεί.

• Θέλω να πω, πως οι ανατροπές δεν αποκλείονται, δεν προβλέπονται και τελικά τελικά, δεν είναι πάντα και ανεπιθύμητες!

 

• Πιστεύω πάντως ακράδαντα πως η Πανεπιστημιακή μόρφωση, βοηθά τον σύγχρονο άνθρωπο να μπει πιο «εξοπλισμένος» στη ζωή και τη δημιουργία. Του ανοίγει το μυαλό, τον εκπαιδεύει στην πειθαρχία και στο ζόρι, τον φέρνει σε επαφή με το βιβλίο, την επιστήμη, το καινούριο και την γνώση. 

• Είμαι όμως και απολύτως πεπεισμένη, πως την κρίσιμη διαφορά, δεν την κάνει το πτυχίο που πιστοποιεί γνώσεις και ειδίκευση, αλλά κάτι που δεν διδάσκεται σε Πανεπιστήμια και Σχολές. 
• Η καλλιέργεια!
• Αυτή, που θα πρέπει μόνος του (αυτή είναι και η αποτυχία του εκπαιδευτικού μας συστήματος) να την επιδιώξει και να την προσεγγίσει κανείς, για να επεκτείνει τους ορίζοντες αλλά και την αντίληψή του για τον κόσμο, τα πράγματα και τις αξίες της ζωής. 
• Για να γίνει δηλαδή ξεχωριστός!
• Να μπορεί να αξιολογεί τα δεδομένα και τις προτεραιότητες της ζωής, να αξιοποιεί τις δεξιότητές του, να ανακαλύπτει τη χαρά, ακόμα και να διακρίνει το άρωμα της αγοράς, τις τάσεις και τις προοπτικές, να κάνει επιλογές και να διακρίνεται τελικά, στην κόλαση αυτή του ανταγωνισμού, 
• που όσο προχωρούν τα χρόνια, θα γίνεται όλο και πιο γεμάτη από διδακτορικά, μεταπτυχιακά, τυπικά προσόντα και μάστερ, που θα πέφτουν πάνω σε τραπέζια εργοδοτών, διψασμένων όμως όχι μόνο για καταρτισμένους, αλλά και για εμπνευσμένους συνεργάτες! 
• Αυτό λέω και στα δικά μου παιδιά, προσπαθώντας ως γονέας να βοηθήσω λίγο στις επιλογές και τον αγώνα τους, παραμένοντας όμως αμετακίνητη στην άποψη, πως
• «στη Ρώμη», οδηγούν πάντα (τα είπαμε περί ανατροπών), πολλοί δρόμοι!