ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΩΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ

• Ο φίλος μου ο Τάκης μου έστειλε το παρακάτω κείμενο και επειδή πού και πού την πιάνουν τη στήλη τα «φιλοσοφικο-ρομαντικά» της (ειδικά το φθινόπωρο), είπα να το μοιραστώ μαζί σας , μια και το ύφος του Οskar-ικού συγγραφέα του ταιριάζει και με τις διαχρονικές ανάγκες του ανθρώπου και με τις αναζητήσεις της εποχής!
• Πριν δείτε την υπογραφή, «αποβιβαστείτε» στο «νησί των συναισθημάτων»:

• «Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε ένα νησί στο οποίο ζούσαν όλα τα συναισθήματα.
• Εκεί ζούσαν η Ευτυχία, η Λύπη, η Γνώση, η Αγάπη και όλα τα άλλα.
• Μια μέρα έμαθαν ότι το νησί τους θα βούλιαζε και έτσι επισκεύασαν τις βάρκες τους και άρχισαν να φεύγουν.
• Η Αγάπη ήταν η μόνη που έμεινε πίσω. Ήθελε να αντέξει μέχρι την τελευταία στιγμή.
• Όταν το νησί άρχισε να βυθίζεται, η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια.
• Βλέπει τον Πλούτο που περνούσε με μια λαμπερή θαλαμηγό.
• Η Αγάπη τον ρωτάει: «Πλούτε, μπορείς να με πάρεις μαζί σου;»,
• «Όχι, δεν μπορώ» απάντησε ο Πλούτος. «Έχω ασήμι και χρυσάφι στο σκάφος μου και δεν υπάρχει χώρος για σένα».
• Η Αγάπη τότε αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια από την Αλαζονεία που επίσης περνούσε από μπροστά της σε ένα πανέμορφο σκάφος.
• «Σε παρακαλώ βοήθησέ με» είπε η Αγάπη.
• «Δεν μπορώ να σε βοηθήσω Αγάπη. Είσαι μούσκεμα και θα μου χαλάσεις το όμορφο σκάφος μου» της απάντησε η Αλαζονεία.
• Η Λύπη ήταν πιο πέρα και έτσι η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει από αυτή βοήθεια.
• «Λύπη άφησέ με να έρθω μαζί σου».
• «Ω Αγάπη, είμαι τόσο λυπημένη που θέλω να μείνω μόνη μου» είπε η Λύπη.
• Η Ευτυχία πέρασε μπροστά από την Αγάπη αλλά και αυτή δεν της έδωσε σημασία.
• Ήταν τόσο ευτυχισμένη, που ούτε καν άκουσε την Αγάπη να ζητά βοήθεια.
• Ξαφνικά ακούστηκε μια φωνή:
• «Αγάπη, έλα προς τα εδώ! Θα σε πάρω εγώ μαζί μου!».
• Ήταν ένας πολύ ηλικιωμένος κύριος που η Αγάπη δεν γνώριζε, αλλά ήταν γεμάτη από τέτοια ευγνωμοσύνη, που ξέχασε να ρωτήσει το όνομά του.

• Όταν έφτασαν στην στεριά ο κύριος έφυγε και πήγε στο δρόμο του.
• Η Αγάπη γνωρίζοντας πόσα χρωστούσε στον κύριο που τη βοήθησε, ρώτησε την Γνώση:

• «Γνώση, ποιος με βοήθησε»;
• «Ο Χρόνος» της απάντησε η Γνώση.
• «Ο Χρόνος;;» ρώτησε η Αγάπη. «Γιατί με βοήθησε o Χρόνος;»
• Τότε η Γνώση χαμογέλασε και με τη βαθιά σοφία της είπε:
• «Μόνο ο Χρόνος μπορεί να καταλάβει πόσο μεγάλη σημασία έχει η Αγάπη».
• Μάνος Χατζιδάκις