Πολλοί με ρωτούν για ποιο λόγο βρίσκομαι στο
ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ και μπαίνω σ` αυτή τη μάχη.
Απαντώ πως την πίκρα, την αγανάκτηση και τη διαφωνία μας,
πρέπει να την κάνουμε πρόταση και μαζί απαίτηση, ν` αλλάξουν τα πράγματα στο
κράτος, την κοινωνία και το κόμμα.
Η κριτική του καναπέ είναι κούφια και άσφαιρη.
Κανείς μας δεν είναι ευχαριστημένος από την κατάσταση
και ένα είναι βέβαιο: ότι έχουν γίνει πολλά λάθη.
Ο Καραμανλής το 2004 κέρδισε τις εκλογές μ` ένα σύνθημα που
τότε το είχα «ζηλέψει»: «Επανίδρυση του κράτους».
Βέβαια δύο μήνες μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης, ήρθαν
οι κουμπάροι του με τις μίζες εκατομμυρίων και μας έδωσαν να καταλάβουμε καλά
πως αυτό που επρόκειτο να επανιδρυθεί ήταν η διαφθορά, η απάτη, η αδιαφάνεια
και το πλιάτσικο σε όλα τα δημόσια θησαυροφυλάκια.
Δυστυχώς η επιβεβαίωση ήρθε με τα δομημένα ομόλογα και τη διάλυση
των αποθεματικών των ασφαλιστικών Ταμείων, με το Βατοπέδι, τις απροκάλυπτες
συναλλαγές και την ατιμωρησία.
7 χρόνια μετά, η Τρόικα ως όρο της δανειοδότησης του
καταχρεωμένου μας κράτους, απαιτεί την «επανίδρυσή του» και μάλιστα με
επιτροπεία.
Λυπάμαι που αποδειχθήκαμε ανίκανοι να φέρουμε βόλτα μόνοι
μας το τέρας που δημιουργήσαμε. Λυπάμαι που τώρα «θέλουμε τον Γερμανό μας» για
να το κάνουμε.
Υπάρχουν ευθύνες. Σε πρόσωπα, επιλογές, πολιτικές.
Ως επαγγελματίας που δεν βολεύτηκε ή ευεργετήθηκε, και ως
υποψήφια που αποφάσισε να μην «την κάνει» τώρα στη δύσκολα και να δώσει
παρών στην εκλογική αυτή μάχη που το ΠΑΣΟΚ βάλλεται πανταχόθεν -ακόμη κι από τα
ίδια του τα μέλη- , δεν νιώθω την ανάγκη να απολογηθώ για κανέναν που έφαγε.
Μάλιστα υποστηρίζω πως η φυλακή δεν αρκεί γι` αυτούς
που αποδεδειγμένα «αμάρτησαν». Τα
παράνομα πλούτη που αποκόμισαν, ΠΡΕΠΕΙ να επιστραφούν στο Δημόσιο όχι μόνο ως
πράξη τιμωρίας αλλά και δικαιοσύνης. Αυτή την οποία ζητούν οι Έλληνες στη
ΜεταΜνημονιακή Ελλάδα.
Πιστεύω ότι η ελπίδα μας να γεννηθεί το καινούργιο
μέσα από την κρίση δεν είναι αβάσιμη. Τώρα που όλοι μας βλέπουμε καθαρότερα το
παρελθόν αναγνωρίζοντας τα στραβά και τα λάθη, διακρίνουμε καθαρότερα και τον
δρόμο που θα μας πάει μπροστά.
Η χώρα είναι καταχρεωμένη. Κι αυτό δεν αλλάζει ανεξάρτητα
απ` τα παραμύθια των αντιμνημονιακών κομμάτων και μορφωμάτων..
Το ερώτημα όμως τώρα είναι «Τί κάνουμε»?
Μπορούμε να φέρουμε τη διαφάνεια, την αλληλεγγύη και την
παραγωγικότητα σε κάθε τομέα της δημόσιας ζωής?
Να ξαναξεκινήσουμε? Υπάρχει ελπίδα?
Η απάντηση είναι: Η πολιτική είναι πρωτίστως οι άνθρωποι που
την υπηρετούν! Κι ακόμη, πως το ΠΑΣΟΚ έχει πρόταση κι έχει αποδείξει με τον
Βαγγέλη Βενιζέλο, ότι μπορεί να κρατήσει τις καυτές πατάτες της οικονομίας, που
του έδωσαν στα χέρια. Διαπραγματεύτηκε, δεν έκανε πίσω, έδωσε μάχες και πέτυχε.
Μόνο του. Με τους άλλους των άλλων κομμάτων να κρύβονται πίσω του ή να παίρνουν
μετάλλια στην ανακυβίσθηση.
Το ΠΑΣΟΚ έχει πρόταση (και μάλιστα με διαβεβαίωση
αποδέσμευσης από το Μνημόνιο στα επόμενα 3 χρόνια) , έστω κι αν αυτή τη στιγμή
τα αυτιά των πολιτών είναι κλειστά από την αγανάκτηση, για να την ακούσουν και
να την επεξεργαστούν νηφάλια και παρεκτρέπονται σε ακραίες εκλογικές επιλογές
δήθεν «τιμωρίας» ή δέχονται τα παραμύθια των δεξιών κομμάτων.
Η διαχείριση των πραγμάτων από δω και πέρα, απαιτεί
εμπειρία, ανθρωποκεντρική αντίληψη και πυγμή. Απαιτεί ρήξεις. Απαιτεί και
συνεργασίες. Μία εθνική συστράτευση.
Ο ψηφοφόρος, πρέπει να προκρίνει άτομα καθαρά, έντιμα
και αποφασισμένα να εργαστούν.
Να εμπιστευθεί ανθρώπους που ξέρουν τι θα πει να δουλεύουν
για να πληρώσουν το λογαριασμό της ΔΕΗ, ανθρώπους χωρίς σκιές και λεκέδες, που
έχουν δώσει δείγματα των γνώσεων και της αποφασιστικότητας τους.
Πρόσωπα αποτελούν τη Βουλή και τις Κυβερνήσεις. Από Πρόσωπα
θα ζητήσουμε να λογοδοτήσουν για τη συνεισφορά τους στη διαχείριση της δύσκολης
κατάστασης που περνάμε.
Διεκδικώ έναν από τους δύο σταυρούς προτίμησης των
Σερραίων ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ.
Η δέσμευσή μου είναι μία. Αταλάντευτη προσπάθεια ν` αλλάξουν
τα πράγματα. Με καθαρή φωνή και υπεύθυνη δράση.
Αριάδνη Παπαφωτίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου