Όταν μου τηλεφώνησαν γύρω στις 7.00 το απόγευμα ο Κώστας και ο Παναγιώτης από τα γραφεία, μόλις είχα επιστρέψει κατακουρασμένη από το μπλόκο του Προμαχώνα, στο οποίο θα ξαναγυρνούσα για τη βραδινή σύνδεση στην ΕΤ3.
Όταν είδα την κλήση, νόμιζα πως ήταν για να μου πουν «να συντομεύω» και να στείλω το κείμενό μου γρήγορα, για να προλάβουν την εκτύπωση!
Αν` αυτού, άκουσα τα άσχημα! Ο Ιορδάνης Νομίδης, «έφυγε»! Χρειάστηκε να καθίσω για να συνέλθω και να καταλάβω αυτά που άκουγα.
Τον κύριο Ιορδάνη, τον αποχαιρετίσαμε όλοι με τις ευχές μας «να είναι καλύτερα όταν επιστρέψει από το Θεαγένειο». Κι αυτός έφυγε με πολλές ελπίδες. Εξάλλου, τα τελευταία δέκα χρόνια που ταλαιπωρούνταν από τον καρκίνο, σε κείνο το Νοσοκομείο τον είχαν «αναστήσει πολλές φορές» όπως έλεγε συχνά και ο ίδιος.
Τώρα πήγαινε βαρύς, αλλά όχι απελπισμένος.
Οι αναπνοές του ήταν λίγες και δύσκολες τον τελευταίο μήνα. Όμως αυτός ήταν πάντα εκεί. Στο γραφείο του, σκυμμένος πάνω από τις εφημερίδες, χαμογελαστός και πάντα με ένα κέρασμα για τους φίλους, να ανοίγει συζητήσεις για κάθε τι το επίκαιρο και ενδιαφέρον.
Έπαιρνε ζωή έτσι. Η εφημερίδα ήταν το σπίτι του.
Το κουράγιο, την πραότητα και την εσωτερική δύναμη θαυμάζαμε όλοι σ` αυτόν. Έναν άνθρωπο αγαπητό, φιλομαθή, μαχητή, γνήσιο δημοκράτη και ιδεολόγο!
Έναν σπάνιο άνθρωπο, που έμενε όρθιος, παρά τα χτυπήματα της ζωής που ήταν πολλές φορές αλύπητα. Όπως όταν έχασε ξαφνικά την μικρή του κόρη, την Κατερίνα, μόλις στα 19 της…!
Έγραψα στα γρήγορα κάποια λόγια και τα έστειλα στην εφημερίδα. Τα ίδια δημοσίευσα και στο ιντερνέτ στο blog μου μαζί με μια φωτογραφία του που είχα τραβήξει στην περσινή γιορτή που μας έκανε για τη νέα χρονιά.
Σχεδόν αμέσως η είδηση του θανάτου του πέρασε και σε άλλα Σερραϊκά Blogs και άνθρωποι που τον γνώριζαν άρχισαν να στέλνουν μηνύματα.
Κάποια από αυτά, στη μνήμη του, μπορείτε να τα διαβάσετε σε προηγούμενη ανάρτηση.
Στη σύζυγό του Ευδοξία, τα παιδιά του Μπάμπη, Στέφανο και Άννα, στη νύφη του Ελευθερία και στον μικρό εγγονό του Ιορδάνη που τους υπεραγαπούσε, είναι σίγουρο πως θα λείψει η παρουσία και η αγάπη του.
Κουράγιο.
Όσοι γνωρίσαμε από κοντά τον Ιορδάνη Νομίδη και συνεργαστήκαμε μαζί του, θα τον αγαπάμε πάντα και θα τον θυμόμαστε.
Στην κηδεία του, που έγινε το απόγευμα της περασμένης Παρασκευής στην εκκλησία του Τιμίου Σταυρού, την εξόδιο ακολουθία τέλεσε ο Μητροπολίτης Σερρών Θεολόγος. Ο κόσμος που ήταν εκεί, τον συνόδεψε με τα δάκρυα και τη λύπη του.
Τώρα, ας ξεκουραστεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου